 |
madziara123.moblo.pl
no i niby jest dobrze niby mniej się smucę a więcej uśmiecham ale jednak czegoś mi tu brak. a raczej kogoś.
|
|
 |
|
no i niby jest dobrze, niby mniej się smucę, a więcej uśmiecham, ale jednak czegoś mi tu brak. a raczej kogoś.
|
|
|
|
-nie pasujemy do siebie. popatrz Ty lubisz jazz, ja rap . Ty wolisz coca-colę ja pepsi. Ty oglądasz pierwszą miłość, ja tylko miłość. Ty wolisz gorącą herbatę ja zimną.
- eej mała, zaczekaj. a kto powiedział, że woda i ogień nie są sobie potrzebne ?
|
|
|
|
Jedna wiadomość, jedna znajomość, jedno zakochanie, a zmieniło tak wiele w życiu.
|
|
|
|
-Mogę się dosiąść?
-możesz
-co tam?
-ogólnie mój świat jets do dupy,ponury i bardzo osamotniony
-czyli niedobrze?
-można się przyzwyczaić
-a od kiedy tak masz?
-odkąd poznałam Ciebie...
|
|
|
|
- a Ty po ilu kostkach się uśmiechniesz ?
- a Ty po ilu kieliszkach wyznasz mi miłość ?
|
|
|
|
siadając na ławce czekała na autobus . tego dnia nie przeszkadzało jej , że spóźnił się on kilka minut . powolnie weszła do niego popychana przez zmęczoną młodzież wracającą do domu ze szkół , odbiła bilet i zajęła ostatnie miejsce w autobusie , niedbale kładąc torbę na siedzeniu obok , by przypadkiem żadnej starej babie nie przyszło do głowy usiąść . wsunęła w uszy słuchawki zamykając oczy i położyła głowę na szybie . chciała się wyłączyć zupełnie , przestać myśleć , przestać oddychać a co najważniejsze - przestać czuć . jedynym marzeniem była ucieczka z tego świata , nie miała sił dłużej w nim żyć . stróżka ciepłych łez sunąca przez skroń zatrzymała się w szaliku . nie chciała pęknąć przy tłumie cisnących się ludzi w autobusie , dlatego przełączyła piosenkę na bardziej żywszą . nawet ona nie pomogła , bo krople zaczęły skapywać jeszcze bardziej intensywnie . w myślach wyzywała się od najgorszych , bo przecież miała być silna . '
|
|
|
|
Jestem jak środkowy palec. Z kimś u boku, obwieszczam pokój, jednak sama, jestem niczym innym jak znakiem odrzucenia i pogardy.
|
|
|
|
Nie napiszę, że od nowa zaczynam życie, bo skłamię. Nie napiszę też, że żałuję lub się wstydzę. Ale małymi kroczkami chcę zrobić porządek. Zacznę od pokoju.
|
|
|
|
Skoczyła za horyzont. Nie dlatego, że ją ciekawił, ale dlatego, że miała go już dość. Nie chciała widzieć kolejny raz jak skrywa się za nim człowiek z jej sercem. Codzienny widok nie dodawał jej sił, a ona ich potrzebowała. Pragnęła żyć, ale z nadzieją, która ją dawno opuściła...
|
|
|
|
Jak mam pozostać wierna swoim rodzicom, kiedy oni każą mi grać w jakieś psychiczne gierki z osobą, którą kocham?
|
|
|
|
Mogliśmy ją nieść w bukowej trumnie, jeśli owe są. Mogliśmy składać ręce nad jej mogiłą. Mogliśmy rzucać najpiękniejsze kwiaty dla niej na pogrzebie. Mogliśmy już bez niej szukać wiatru w polu. Mogliśmy nie kochać jej tak ja zawsze. Mogliśmy być inaczej od niej uzależnieni. Mogliśmy wszystko. Wszystko odwrotnie niż przez całe to zasrane życie! Mogło jej po prostu nie być. Ale jest! jest! jest! Zmieniło się tylko to, że teraz każdy wie, że życie jest więcej warte...
|
|
|
|
Patrząc na puste ulice, mokre od zimnego deszczu, zdaję sobie sprawę, że postanowiłeś wykreślić mnie ze swoich myśli. Kto by pomyślał, że to tak bardzo zaboli?
|
|
|
|
Dodaj komentarz