 |
lovemeformex33.moblo.pl
Wtedy zrozumiała jak to jest kiedy jedno spojrzenie może zmienić życie. Zakochała się w jego uśmiechniętych oczach. Zakochała się w nim. Przypadkowe przeznaczenie.♥
|
|
 |
|
Wtedy zrozumiała jak to jest, kiedy jedno spojrzenie może zmienić życie. Zakochała się w jego uśmiechniętych oczach. Zakochała się w nim. Przypadkowe przeznaczenie.♥
|
|
|
|
... 3 w nocy. słychać wibrację telefonu, znowu wkur.wiona, że ktoś śmie mnie budzić o tej godzinie. klikam ' pokaż ' i uśmiech od razu pojawia się na twarzy: ' nie obudziłem ? ;> ' oczywista odpowiedź - ' oczywiście, że nie ;* '
|
|
|
|
Na podstawie art. 11 par. 8 kodeksu Miłosnego , skazuję Cię na dożywotnie umieszczenie w moim sercu . Wyrok jest prawomocny i nie możesz wnieść apelacji .
|
|
|
|
- rozum , widzisz to co ja ? widzisz ? - co ? - kupisz mi takie ? kupisz , kupisz , kupisz , kuupisz ? - po co ? - pliiis . no kup mi , kup mi , kup mi . - uspokój się . - kup mi bo . pożałujesz ! - nie dramatyzuj . - odchodzę , bo nie masz serca .
|
|
|
|
Zainspirowana kolorem jego oczu,
brzmieniem głosu, zapachem perfum, dotykiem dłoni.
Zainspirowana jego obecnością.
|
|
|
|
nieustannie potrzebuję Twojego wsparcia. Twojej dłoni, którą mogę trzymać, jak mała dziewczynka, krocząca przez świat .♥
|
|
|
|
` pamiętaj , że najpiękniejszym prezentem dla mnie jest Twoja miłość . ♥
|
|
|
|
ej piękna dasz mi swoj numer ? - a jaki numer chcesz? - a masz kilka? - tak. numery aż wysypują mi się z rękawa. 10. tyle miesięcy ma moja córka. - masz córkę? - tak. sexy co nie? 6. tyle lat ma moja druga córka. 8. to wiek mojego syna. 2. to liczba moich ślubów i rozwodów. XXX XXX XXX to mój numer telefonu. 0. zgaduje że tyle razy zadzwonisz...
|
|
|
|
- Udajmy, że Cię nie kocham, że nie potrzebuję, że nie tęsknie i że nie płaczę. Bo tak będzie lepiej. Uzależnienia są złe, a Ty mnie uzależniasz. - Skoro tak wolisz... W tym momencie pękło jej serce. Tak bardzo chciała, żeby zaprzeczył.
|
|
|
|
Podeszłam do konfesjonału. W kościele było ciemno, a ja byłam już ostatnią osobą, która się spowiadała.'Zostaliśmy tylko my.' Przywitał mnie ksiądz. 'Ostatni raz...' Zaczęłam. Musiałam odchrząknąć, bo ledwo byłam w stanie mówić. 'Ostatni raz u spowiedzi świętej byłam 2 lata temu...' Zdziwił się. 'Dlaczego tak dawno?' Nie wytrzymałam i zaczęłam płakać. 'Straciłam mamę w wypadku samochodowym.' Ucichłam.'Mów dalej...' Pogonił mnie. 'Wie ksiądz...Wstałam kiedyś rano i patrząc na obrazek Matki Bożej zerwałam go ze ściany. Upadłam wtedy na kolana, złożyłam ręce do modlitwy, ale nic nie powiedziałam. Łzy mówiły za mnie. Kładłam się spać, ale nie spałam. Krzyczałam w poduszkę. Od dwóch lat nie spojrzałam w stronę krzyża.' Ksiądz milczał. Odezwał się dopiero po chwili. 'Bez Krzyża umierasz. Nawet oddech bez Niego jest trudny.' Zapukał 3 razy. Otarłam łzy i pognałam do ławki. 'Nie puszczaj mojej dłoni i nie pozwól, bym ja puściła Twoją.' Była to moja pierwsza modlitwa od 2 lat.
|
|
|
|
Było około 22, weszłam na gadu, aby sprawdzić czy jesteś. Byłeś, jak zawsze na mnie czekałeś, jednak tym razem pisałeś ze mną jakoś dziwnie. Zapytałam – coś się stało kochanie? – nic, ale strasznie za tobą tęsknie – odpisałeś. – skarbie, ale widzieliśmy się kilka godzin temu. – wiem, że chcę znowu cię zobaczyć. Spotkajmy się za 10 minut na stacji. – napisałeś. Zdziwiło mnie to, ponieważ odkąd byłam z Tobą nigdy nie chciałeś się spotkać o tej porze, ale zgodziłam się, chociaż na dworze było -15 stopniu. Ubrałam się szybko i pędziłam na stację. Gdy dochodziłam, ty już tam byłeś, chociaż miałeś dłuższą drogę niż ja. Podeszłam do Ciebie. – no już jestem skarbie. – powiedziałam. – przepraszam, że wyciągnąłem cię na taki mróz o tej porze, ale musiałem cię zobaczyć i znowu poczuć zapach twoich perfum. – powiedziałeś i mocno mnie przytuliłeś…
|
|
|
|
za kim najbardziej tęsknisz ? - hmm .. tęsknie za ludźmi , którzy nauczyli mnie żyć . - jak to nauczyli żyć ? przecież każdy to potrafi . - ja nie potrafiłam . na szczęście spotkałam na drodze wspaniałych ludzi , którzy pokazali mi jak się śmiać , kochać , jak czuć się szczęśliwą .. - to pewnie nauczyli cię też i płakać .. - niee , płakać nauczyłam się sama .. wtedy , gdy odeszli bez słowa pożegnania .
|
|
|
|
Dodaj komentarz