 |
|
Kocham i to jest absolutnie cudowne. Tak żyć, by codziennie przkraczać swoje JA.
|
|
|
|
Bolało tak, że umrzeć się chciało, a potem strach przed śmiercią.
|
|
|
|
Ile może być krzyku w milczeniu...
|
|
|
|
Czym jest samotność? Buntem? Pokorą? Lękiem? Winą?
|
|
|
|
19 lipca
Przygotowałam śmiertelną dawkę leku.
20 lipca
Śmierć także mi nie wychodzi.
|
|
|
|
A jednak muszę godzić się nieustannie z własnym buntem, rozgniewanym sercem, okaleczonym ciałm, chorą duszą, samotnymi powrotami. Trzeba się z tym pogodzić bo nie ma innej drogi.
|
|
|
|
Jeżeli wolność jest wolnym wyborem, to najprawdziwszym wolnym wyborem jest śmierć. Nie, to nie tak. Prawdziwą wolnością jest zgoda na siebie, zgoda na życie.
|
|
|
|
Dlaczego wszystko obraca się przeciwko mnie? Bo sama jestem przeciwko sobie. Niszczę się systematycznie, nie daje sobie żadnej szansy. Dokonuje okrutnego mordu na sobie.
A tak pragnę żyć.
|
|
|
|
W tym cholernym życiu potrzebna jest miłość. Bez niej jest wieczna pustka, która dusi, zabija, męczy. I wtedy nie można być sobą. Jest się dla siebie zupełnie obcym. Tak zupełnie i bez reszty obcym dla samego siebie.
|
|
|
|
Skąd się bierze w człowieku tyle siły, kiedy wydaje się zupełnie przegrany, stracony, omotany tysiącami sprzeczności. I wtedy zatrzymuje się w chaosie, przystaje, nasłuchuje i wyłapuje jedną dźwięczną nutę, która go prowadzi w życię, troche po omacku, lecz dobrą drogą.
|
|
|
|
Żyje nadal obok ludzi. Nawet wśród ćpunów. Przeciw życiu. Chyba przestane walczyć o siebie.
|
|
|
|
Tak ma być już zawsze: poranek, gdy nie chce się wstawać, zmierzch, kiedy nie chce się jeszcze umierać, wieczór pełen obaw, nie kończące się noce udręk. Już nie potrafię płakać, chyba nie potrafię. A kochać? Gdzie podziało się moje uczucie miłości? Boże, co ja ze sobą zrobiłam?
|
|
|
|
Dodaj komentarz