 |
|
Przepraszam, że się poddałam. Ale zrozum, że sama nie dam rady walczyć o nasze szczęście...
|
|
|
|
Mam od niego odejść? Wytłumacz mi, jak można odejść od osoby, która nadaje sens wszystkiemu dookoła. Od osoby, która jest Twoim powodem do uśmiechu, dla której żyjesz, oddychasz, jesz, pijesz, wstajesz rano z łóżka, dla której jesteś w stanie poświęcić wszystko. Jak można odejść od kogoś, z kim przeszło się przez prawdziwe piekło na Ziemi trzymając się ciągle za ręce... Nie da się odejść...
|
|
|
|
Każdy ma ten stan, kiedy nie chce mu sie żyć,
Kiedy brakuje już sił, kiedy nie wychodzi nic.
Mimo wielkich chęci ciągle żyje sie tu gorzej,
powiedzmy sobie szczerze, tak dłużej być nie może!
|
|
|
|
"Wystarczył tylko dzień..
Dokładnie jedna chwila...
Ona mówi - nie wybacze-
Widzisz bardzo się zmieniła ...
Wszystkie tamte chwile nie mają już znaczenia
Wczoraj byli jeszcze razem....
Dzisiaj już ich nie ma.. "
|
|
|
|
" Chciałbym jeszcze raz, choć przez chwilę być tu z Tobą, znów odliczać godziny, kiedy będziesz przy mnie obok
Słów żałuję mocno, jestem głupi przyznasz, no bo jak to jest możliwe, że ja mam Cię nadal w myślach ? "
|
|
|
|
Kiedy ktoś mówił, że pasują do siebie i będą razem, nie wierzyła. Zwykły kolega, nic więcej.Z każdym dniem, coraz więcej rozmów z nim. Każde wstukane słowo na klawiaturze znaczyło coś więcej.To jego "cześć" nie było już takiego zwyczajne, a pod jego wysłaną, uśmiechniętą buźką kryło się coś więcej. Mogła gadać z nim wieczorami, pisać, byleby z nim. Tak na prawdę nikomu nie mówiła co czuje. Może się bała. Ale teraz wie, że warto,czuje się jakby spełniła swoje największe życiowe marzenie. Nie, nie takie, które przeminie z kolejną godziną. Jest tak jak chciała, są razem nadal.
|
|
|
|
Nie sposób oswoić się ze śmiercią. Żołnierze, lekarze i przedsiębiorcy pogrzebowi widzą ją bez przerwy i przyzwyczajają się do pewnych jej aspektów, lecz nie do jej istoty. Nie sądzę, aby ktokolwiek to potrafił. Dla mnie otrzymanie wiadomości o śmierci bliskiej osoby jest jak droga w dół po znanych, lecz pogrążonych w mroku schodach. Chodziłeś nimi milion razy i wiesz, ile stopni jeszcze przed tobą, ale gdy chcesz stanąć na następnym, okazuje się, że go nie ma. Potykasz się i nie możesz w to uwierzyć. I od tej pory będziesz się tam potykał często, ponieważ, jak wszystkie rzeczy, do których przywykłeś, ten brakujący stopień stał się cząstką ciebie
|
|
|
|
Stoję przed nią,nie mogę patrzeć jej w oczy,tak bardzo jej nienawidzę.Krzyczę do niej,że zniszczyła mi życie i zabrała całe szczęście.Plącząc wykrzykuję,że jej nie nawiedzę,że chce ja zabić,ale coś mnie powstrzymuję i nie dam rady.Jestem na nią zła,bo przecież przez nią nie ma go obok mnie.Pytam dlaczego sprawiała,że nie mam przyjaciół,ale ona nie odpowiada,nic do mnie nie mówi.Patrzy tylko tymi smutnymi,brzydkimi oczami na mnie.Próbuję na nią nie patrzeć,ale nie wytrzymuję i rozbijam lustro,w którym odbija się moja własna twarz...
|
|
|
|
owszem , mam ciężki charakter , trudno ze mną wytrzymać i wiecznie stwarzam problemy . lubię pakować się w kłopoty , ranić innych którzy odwdzięczają się tym samym i ryczeć cały dzień w poduszkę . często się zdarza nie panować nad sobą i wybuchać furią w nieodpowiednim momencie , chodzić cały dzień w dresie , za dużej koszulce , nierozczesanych włosach i kieszeniami wypchanymi chusteczkami . czasem wystarczy , że ktoś wspomni o nim , wybucham płaczem , tęsknota nie daje się powstrzymać . więc proszę nie mówcie , że jestem silna i dam radę bo wszyscy wiemy , że taka opcja nie istnieje.
|
|
|
|
Kiedy żegnasz przyjaciela, nie smuć się, ponieważ jego nieobecność pozwoli ci dostrzec to, co najbardziej w nim kochasz.
|
|
|
|
potrzebuję kogoś, kto odprowadzi wieczorem pod dom, żeby się upewnić, czy aby bezpiecznie wracam, w każdej chwili będzie kontrolował, czy się uśmiecham, kto będzie pisał "dobranoc" i "dzień dobry", kto będzie podjadał kanapki i robił herbatę z cytryną, kogoś, kto będzie pukał do drzwi codziennie bez względu na godzinę, z kim można będzie leżeć na poduszce głowa przy głowie i w lato spać pod jednym kocem, kto umie przytulać i umie znikać kiedy potrzeba, ale tylko na niby, schowany za rogiem czekać na moment, w którym będzie mógł znowu położyć głowę na kolanach, z kim można czytać książki i oglądać filmy, a później godzinami o nich rozmawiać, kogoś, kto rzuca śnieżkami w okno i w letnie noce zabiera, żeby oglądać gwiazdy, kto pilnuje, kto opiekuje się, kto mówi, że tak, że nie, że uważaj, że pamiętaj i że nie marudź.
|
|
|
|
Chciałby czegoś więcej ale pewnie ona nie chce. Po co walczyć jeśli z tego nic nie będzie. I tak brną w to razem ale w przeciwne strony. Ona zagubiona i on zagubiony. Tego samego chcą i tak samo się boją. Wielka miłość traktowana jak znajomość
|
|
|
|
Dodaj komentarz