Byłam na dnie przecież wiem. Teraz patrzę na moje blizny na moje poranione ręce i idę do przodu z podniesioną głową bo nieważne że przegrałam sto razy kiedy sto
Byłam na dnie, przecież wiem. Teraz patrzę na moje blizny, na moje poranione ręce i idę do przodu z podniesioną głową, bo nieważne, że przegrałam sto razy, kiedy sto jeden wygrałam./esperer