 |
kinia10107.moblo.pl
Nie my jedni się skończyliśmy kochanie. esperer
|
|
 |
|
Nie my jedni się skończyliśmy, kochanie./esperer
|
|
|
|
Nie kochasz mnie już , widać to po Twoich oczach . Wybrałeś inną , widać to po Twoich czynach . Zniszczyłeś mnie tym , widać to po moich bliznach .. / kinia-96
|
|
|
|
Witaj kochanie , dawno nie rozmawialiśmy . Czy u Ciebie wszystko w porządku ? Ułożyłeś sobie jakoś życie ? Żałujesz czegoś ? Czemu mijając mnie , nie umiesz spojrzeć mi w oczy i powiedzieć głupiego 'cześć' ? Zapomniałeś o wszystkich pięknych chwilach ? Mam Ci je wymienić ? Mogę , pamiętam wszystkie .. Co u mnie ? Dobrze , dziękuję , że pytasz . Trzymam się , walczę o każde jutro . Czy pamiętam o Tobie ? No pewnie , trudno zapomnieć . Czy tęsknie ? Czasami , nie będę tego ukrywać . Czy kocham ? Nie , ale też nie jesteś mi obojętny . Uczucie wygasa . Czy mi przykro ? Tak , bo obiecywałeś , że zawsze będzie blisko .. Czy chce powrotu ? Raczej nie , dwa razy do tej samej rzeki się nie wchodzi . Czego chce ? Życzyć Ci z Nią szczęścia , tak słyszałam o tej blondynce . Żegnaj , na zawsze Twoja .. / kinia-96
|
|
|
 |
Faktycznie, jestem osobą która na pozór dużo mówi, ciągle coś opowiada i nie sposób jest mnie przegadać, jednak są rzeczy o których nie potrafię mówić, o których nie wie nikt. Pierwszą z nich, na pewno jest choroba, o której nie wie nikt ze znajomych, po prostu nie lubię obarczać ludzi swoimi problemami, przez co nikt nie wie przez co codziennie przechodzę, jak jest mi ciężko, jak wiele muszę znosić. Na co dzień potrafię świetnie to ukryć, przecież uśmiecham się ciągle, nikt nawet nie przypuszcza, że mogę przechodzić przez coś takiego, nie wspominając o tym słowem. Wiem, że jest masa osób, którym należy się, żeby wiedzieli, jednak po prostu nie potrafię, są rzeczy o których nie wiedzą nawet Ci najbliżsi. Ostatnio jest co raz trudniej, przytłacza mnie codzienność, fakt że ciągle faszeruję się lekami żeby dotrwać do końca dnia, a Ci którzy zawsze byli blisko, co raz bardziej zawodzą. Jednak pomimo wszystko, wierzę w to, że dam radę, sama bo sama, ale poradzę sobie i wygram.
|
|
|
|
|
Bo najbardziej zawodzą Ci, którzy mieli być na zawsze i pomimo wszystko.
|
|
|
|
Nie rozumiem ludzi, którzy sami ze mnie zrezygnowali, odepchnęli mnie i zerwali kontakty, a potem wracają i są zdziwieni,że już na nich nie czekam./esperer
|
|
|
|
Zdecydowanie uwielbiam strzelać na niego focha, turlać się na drugą stronę łóżka, a po minucie wracać, przytulać się jak małe dziecko i słyszeć jego rozbawiony głos z pytaniem czy już nie jestem obrażona i czy nadal go kocham. Nawet nie wie jak bardzo./esperer
|
|
|
|
Jaka to ironia, kolejny raz prosić o ostatnią szansę.
|
|
|
|
-To koniec.-Widziałam łzy w jego oczach, ale nie mogłam pozwolić sobie na ten teatrzyk.-Nawet nie zaczynaj, bo to Ty między nami wszystko zjebałeś, więc teraz nie masz prawa. Nie miałeś dla mnie czasu, zawsze wszystko było ważniejsze i sądziłeś, że będę czekać zawsze. Krzyczałeś i miałeś wiecznie o coś pretensje. Nie doceniałeś mnie w najmniejszym stopniu. Kocham Cię, ale nie mogę być już z Tobą, bo za dużo wycierpiałam.-Wsadził dłonie w kieszenie i wydukał.-Powiedz mi to wprost, bo nie inaczej nie uwierzę, że już ze mnie zrezygnowałaś.-To koniec, cześć.-Odwrócili się i w tym samym momencie pękły im serca./esperer
|
|
|
|
Bo widzisz, czasami lepiej się rozstać. Pozwolić odejść temu co Cię rani, chociaż równocześnie jest to to co najbardziej kochasz. Zrozum, że niektóre słowa zabolały zbyt mocno, żebym teraz mogła spojrzeć mu w oczy i wierzyć w to,że nie zrobi tego ponownie. Może na początku byłam taka naiwna, ale w końcu zauważam,że on się chyba nie zmieni. Właśnie dlatego muszę odejść, dla siebie, dla tych resztek serca, które mi pozostały. Będzie bolało, będę tęsknić i płakać, ale tak trzeba. Trzeba stać się dużą dziewczynką i w końcu zrozumieć, że czasami miłość to za mało żeby z kimś być./esperer
|
|
|
|
Przeżyłam. Ale co teraz? Jak mam odnaleźć się w tym wszystkim, jak zrozumieć, jak zapomnieć, jak nie wspominać? Jestem. Ale co potem? Jak mam iść dalej, jak ciągle istnieć, jak nie umierać? Ocalałam, ale co mam teraz zrobić? Mam wymazać wszystko z pamięci, mam narodzić się na nowo, mam znów wierzyć? Dlaczego świat mnie uratował? Przecież on zabijał, przecież świat taki jest, ludzie tacy są. To wszystko zabija, każda część tego okrutnego świata stara się zniszczyć wszystkich, każdą żywą istotę. Więc jak mam żyć, kiedy jestem nikim, kiedy mogę nazwać się wrakiem, kiedy cząstka mojej duszy kona, w ciszy i w bólu? /black-lips.
|
|
|
|
Dodaj komentarz