 |
kinia10107.moblo.pl
Z czasem świat zaczął przybierać zwykłą szarą powłokę. Wszystko wokół było takie sztuczne. Wymuszany uśmiech powoli zanikał a oczy były wypełnione smutkiem. Cały sen
|
|
 |
|
Z czasem świat zaczął przybierać zwykłą, szarą powłokę. Wszystko wokół było takie sztuczne. Wymuszany uśmiech powoli zanikał, a oczy były wypełnione smutkiem. Cały sens życia nagle przestał istnieć, poszedł w niepamięć, jak gdyby nigdy nie było po co i dla kogo, jak gdyby zawsze było tak powszechnie i pusto.
|
|
|
|
Na to nie ma żadnych tabletek. Na to pomaga jedynie czas. Złamana dusza musi się zrosnąć, tak samo jak zrastają się połamane kości.
|
|
|
|
Pewnej chłodnej nocy jej powieki zamknęły się na zawsze. Jej ciało, na którym znajdowały się ślady ostrego narzędzia zrobiło się zimne i drętwe. Zdjęcie, które nadal trzymała w ręku zasłaniały kleksy krwi, które wciąż się powiększały. Być może to jej dusza? Wykrwawiła się. Nie wytrzymała tego, była zbyt słaba by stale katować swoje serce. Bolała ją bezpowrotna przeszłość, bolała każda myśl, każde napomknięcie i prawda która utkwiła w niej głęboko niczym metalowy nabój. Z każdym dniem dobijało ją to coraz bardziej. Myślała, że nie ma już nic. Gdy ostrze dotknęło jej skóry docierając coraz to głębiej, dopiero teraz zdała sobie sprawę, że właśnie traci jedyną rzecz jaka jej została. Przed oczami przewinęły się wszystkie obrazy. Cierpienie ustało. Jej dusza odeszła, serce przestało bić, w jednej chwili zniknęła. Koniec. To ją zabiło.
|
|
|
|
Wyrwij mi oczy, bym nie musiała patrzeć na ten świat. Świat bez Ciebie. Bym przestała płakać, dławiąc się tymi łzami, które są tak żałosne. Roztrzaskaj czaszkę o ścianę, by wszystkie wspomnienia odeszły w zapomnienie. Utnij mi język, bym przestała szeptać o tym, jak bardzo za Tobą tęsknię. Utnij mi dłonie, abym z każdym dniem coraz bardziej nie pragnęła Twojego dotyku. Wyrwij mi płuca, bym mogła przestać oddychać powietrzem, w którym unosi się zapach beznadziejności. Wyrwij mi serce, bym przestała czuć cokolwiek.
|
|
|
|
"Kocham Cię!" - Krzyczał rozgoryczonym głosem. "Kocham Cię, słyszysz?! Proszę, proszę nie zostawiaj mnie." Padł na kolana dławiąc się gorzkimi łzami, które wylewał załamany. I pomyśleć, że dzień wcześniej dał jej do zrozumienia, że to koniec, że układa sobie życie z inną. Odrzucił ją, nie reagował gdy płakała i mówiła, że jest dla niej wszystkim, a teraz? Teraz po raz kolejny musiał patrzeć jak odchodzi. Nie mógł zrobić już prawie nic. Złożył trzęsące się ręce do modlitwy i zaczął prosić Boga. Po chwili usłyszał ciągły dźwięk urządzenia do którego była podłączona. Podstawowe funkcje życiowe ustały, serce przestało bić. Stracił ją. Tym razem na zawsze.
|
|
|
|
Zabił mnie słowami. Trafił nimi prosto w serce, przeszywając je na wskroś. Gorzka prawda uderzyła z podwójną siłą rozprzestrzeniając ból w całym jego wnętrzu. Poczułam jak się rozrywa, jak rozwala się na malutkie drobinki. Zrobił to bardzo dyskretnie, wystarczyło jedno zdanie.. Jedno pierdolone zdanie, by zniszczyć wszystko co nas łączyło.
|
|
|
|
Wczoraj widziałam Go po raz pierwszy od tamtego czasu. Minął mnie, wpatrując się jak w obrazek. Lekko przymrużał oczy, w które raziło słońce. Przeszedł obok i coś jakby poruszyło mnie w środku. W sercu znów ten sam ból zatrzymał rytm. Czułam jak razi mnie Jego spojrzenie, jak uderza Jego bliskość. Nie przypuszczałam, że tak bardzo zaboli. To było jak kilkusekundowa śmierć. Chwilowy nieogar uczuć, głębokie cierpienie duszy na Jego widok.
|
|
|
|
Nie umiem żyć. Dzisiaj nikt nie umie żyć, dzisiaj każdy udaje..
|
|
|
|
Twoja twarz nawiedza teraz moje najpiękniejsze sny. Mam Cię przed oczami każdej nocy, każdej chłodnej nocy, gdy z trudem zasypiam. Zawsze pojawiasz się Ty. We wszelkim śnie - jak zdjęcie, powrotny - niczym bumerang. Nie dajesz mi o sobie zapomnieć. Nie pozwalasz stać się dla mnie jedynie częścią życia wymazaną z pamięci.
|
|
|
|
Mam dosyć smutnych piosenek, które momentalnie przywołują setki myśli. Wspomnienia znów zapełniają moją głowę, tworząc totalny, rozległy chaos. Przed oczami odtwarzają mi się wszystkie obrazy tamtych dni. Wracają chwile, gdzie byłam szczęśliwa, chwile kiedy cierpiałam z miłości, kochając i nienawidząc równocześnie. Mam dość tych piosenek, bo każda przypomina mi Ciebie.
|
|
|
|
Powoli zbliża się zima. To już staje się tradycją, że każdej zimy odczuwam niebywały smutek. Siedzę na parapecie z kubkiem gorącego kakao i obserwuję spadające na oświetloną ulicę płatki śniegu. Co roku oszukuję samą siebie, że nie brakuje mi przeszłości. Zawsze wtedy dochodzę do wniosku, że naprawdę tęsknię za tym co było. Tęsknię za minionym dzieciństwem, za mnóstwem wspaniałych przeżyć. Brakuje mi tego cholernie.
|
|
|
|
Gdyby można było cofnąć się wstecz, przeżyć to jeszcze raz, zacząć wszystko od nowa, ponaprawiać kilka spraw, zmienić bieg wydarzeń.. Gdyby można cofnąć czas. Nie zostawiłabym nas.
|
|
|
|
Dodaj komentarz