 |
katajiina.moblo.pl
:
|
|
 |
|
SMS-y to literki, tworzące na ekraniku telefonu wiadomość. Zaledwie 160 znaków. Mają jednak tę niesamowitą przewagę nad słowem mówionym, że pozwalają nie widzieć ani nie słyszeć reakcji adresata. Układając SMS-y, każde słowo możemy cofnąć, uszlachetnić, nie dbając o to, czy w oczach odbiorcy wywołamy radość, strach czy łzy. W SMS-ach jesteśmy inni, bardziej szczerzy, bo jakby anonimowi. /teczowykropek
|
|
|
|
suka powiadasz? bo ledwo skończyła jeden związek już planuje zaczynać drugi. dziwka powiadasz? bo ledwo miała na ustach smak jednego już przysłoniła go ustami drugiego. szmata powiadasz? bo zostawiła go dla kogoś kto był lepszy. Ale Ty jej nie znasz. Nie wiesz ile z nim przeżyła. Nie wiesz ile nocy przy nim przepłakała. Nie wiesz nic. Więc zanim nazwiesz ją 'tą złą kobietą' - zapytaj czemu postąpiła tak, a nie inaczej. Szczegóły, o które nie pytasz, są najistotniejsze. /katajiina
|
|
|
|
a pod tą kopułą blond czupryny, pod tą fioletową bluzką i krótkimi szortami, pod tą pupą, którą tak uwielbiasz i fajnymi cyckami, które odwracają uwagę od moich oczu - kryje się serce, ciepło i dusza. Pokochaj mnie za wnętrze. Pozwól być sobą. Nie rań. Pozwól by uczucie jakim mnie obdarzysz wypełniło Cie całego - a w tedy zobaczysz jaka naprawdę jestem 'piękna'. Na duszy. I na tym kruchym, ulotnym ciele. /katajiina
|
|
|
|
nie była złym człowiekiem. była chyba nawet za dobra. i może dlatego spotykało ją tyle złego. bo nie od dziś wiadome jest, iż aby przeżyć z miękkim wnętrzem trzeba mieć mega twarde zewnętrze. /katajiina
|
|
|
|
odpalam papierosa. z zapalniczki wydostaje się przejrzysta, źródlana woda. kolejna anomalia spowodowana brakiem twej obecności. /katajiina
|
|
|
|
stoję w drzwiach kuchni. podchodzę do okna i wychodzę z mieszkania. na klatce mijam drzewa i wciskam guzik czekając na windę. drzwi od szybu otwierają się i wchodzę na schody. schodzę nimi w górę i otwierając drzwi wejściowe do bloku wychodzę na dwór. po drodze mijam żyrafy i małpy bawiące się w więzieniu. wystawy świecą się kolorowymi bombkami. świeci jasne słońce, delikatny wiatr rozwiewa mój szalik. nagle zaczyna padać deszcz. wyciągam ze skarpetki kolorowy zeszyt i nakładam go na głowę. ulewa wzbiera na sile a ja idę coraz wolniej i wolniej. w końcu przestaje padać. znów jest ciepło i przyjemnie. chowam zeszyt w skarpetkę i wchodzę do zoologicznego. kupuje garść pestek, worek orbit miętowej i 3 krople czegoś na poprawę humoru. dziwne to wszystko? być może. ale właśnie taki jest każdy mój dzień bez Ciebie. dziwny. inny. skomplikowany. a przede wszystkim - nie normalny. /katajiina
|
|
|
|
Dodaj komentarz