 |
karka1422.moblo.pl
Póki co wciąż się uczę ogarniam człowieczeństwo. Choć czasami najpiękniejsza prawda to szaleństwo.
|
|
 |
|
Póki co, wciąż się uczę, ogarniam człowieczeństwo. Choć czasami najpiękniejsza prawda to szaleństwo.
|
|
|
|
Boje się o swoją psychikę.
|
|
|
|
Ludzie zawodzą mała. Nie pierwszy i nie ostatni raz. Jeszcze wiele razy będziesz przez nich płakać, ale to pomaga Ci być silniejszą i bardziej ostrożniejszą. Pamiętaj obdarzaj zaufaniem tych, co na to zasłużyli. Pamiętaj.
|
|
|
|
Wtedy kiedy najbardziej go potrzebowałam on pił browara z kumplami.
|
|
|
|
ostatnio miewam dziwne dni. w ciągu jednej minuty potrafię być najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi i płakać z powodu nędznego życia.
|
|
|
|
Nie chcieliśmy takiego zakończenia. Chcieliśmy żyć. Ten świat nie ma miłości, ten świat umiera..
|
|
|
|
` kolejny raz nie potrafie zapanować nad emocjami . kurwa . -.- | karka1422
|
|
|
|
` i ten moment, kiedy uświadamiasz sobie jak na kimś Ci zajebiście zależy . moment kiedy czujesz, że kogoś tracisz ;/ | karka1422
|
|
|
|
` tylko on miał prawo budzić mnie w nocy. ; // | karka1422
|
|
|
|
- to miłość.
- a to ktoś sławny bo, nie znam.
|
|
|
|
Też chciałabym mieć to wszystko w dupie, uwierz.
|
|
|
|
Uśpiony wzrok wbijałam w dziurę w ławce. Kręciłam długopisem , nie zwracając uwagi na to co pani bazgroli na tablicy. Co jakiś czas spoglądałam na moją klasę sprawdzić czy tylko mnie tak przymuliło. Na szczęście nie. Koleżanka z ławki podpierała głowę udając że czyta , przysypiała. Kolega z ławki przed rysował w zeszycie od fizyki komiks , klasowa kujonka liczyła zadanie domowe , a on siedział w przed ostatniej ławce ziewając. Kiedy spostrzegł że go obserwuje połkną szybko powietrze i spojrzał na tablice. Zawiodłam się w myślach prosząc o jego uśmiech. Przystąpiłam do dalszego obserwowania dziury. Kątem oka szukałam jego oczu. Serce zabiło mocniej gdy widziałam jak ukradkiem spogląda na mnie zwrócony na wprost. Udając że tego nie widze uśmiechnęłam się do siebie i westchnęłam łapiąc jak najwięcej powietrza gdy jego uśmiech sparaliżował mi umysł.
|
|
|
|
Dodaj komentarz