 |
karka1422.moblo.pl
'nie kocham go już' to jest moje najczęstsze kłamstwo.
|
|
 |
|
'nie kocham go już' to jest moje najczęstsze kłamstwo.
|
|
|
|
.a najgorsza jest świadomość , że mogło sie nam udać..
|
|
|
|
`..problem z rodzicami , niepowodzenie w sql i faceci przez ktorych jesteśmy w stanie odebrac sobie życie..
|
|
|
|
Tak wiem, że był wtedy w chuj najebany, że kompletnie nie pamięta tego dnia, że nie jest świadomy tego, co się działo. Ale kurwa zrobił to, zrobił to i mnie kurwa zauroczył swoją arogancko pijacką gadką.
|
|
|
|
Och, wróćmy do tego stanu, kiedy nic mnie nie obchodziłeś, kiedy miałam cię gdzieś, kiedy nie zastanawiałam się, co robisz, kiedy i z kim, proszę, wróćmy do miejsca, w którym się w tobie zaczęłam zakochiwać, a tam zignoruj mnie i nie daj mi nadziei, proszę, niech będzie tak, jakbyśmy nigdy się nie poznali. Wtedy znowu będę szczęśliwa i nic nie będzie mi się działo, widząc, jak uśmiechasz się i idziesz obok innej. Błagam, wróćmy z tej masakry do miejsca, gdzie nie ma złudzeń...
|
|
|
|
zostaw mnie. wyjdź. zamknij za sobą drzwi. zabierz swój zapach, dotyk, swoje ciepło. zniknij, tak jak zwykle. muszę zapomnieć, czego Twoje pocałunki nie ułatwią.
|
|
|
|
"Dziękuję" jest prawdziwsze niż "dzięki", a "przepraszam" znaczy więcej niż "sory".
|
|
|
|
Zapomnieć. Takie proste słowo. Gdyby część jej mózgu potrafiła od tak, po prostu wymazać informację bez śladu. Tak Jak zapomniała o drobiazgach: wysłaniu życzeń, oddaniu książki do biblioteki, kupieniu pasty do zębów podczas zakupów w supermarkecie. Z wielkimi wydarzeniami nie jest już jednak tak łatwo. Wyryły się w pamięci na zawsze. Żyją w tkankach mózgu, pod skórą, we krwi. Zwinięte w kłębek, drzemią w nieświadomości, do czasu, aż coś je zbudzi. Ni stąd ni zowąd wspomnienia ożywają, wypełniając głowę obrazami przeszłości.
|
|
|
|
Gdy miałam 6 lat, nigdy w życiu bym się w Tobie nie zakochała. Nie zakochałabym się w facecie, który przeklina, pije, pali, nosi szerokie ubrania i ma wyjebane na ludzi i szkołę. Ale nie mam sześciu lat i kocham Cię. Kocham zajebiście mocno
|
|
|
|
Choroba ujawniła się dość późno. Była zakaźna i śmiertelna. Bliscy byli w szoku, nie mogli jej nawet przytulać. Przez szybę w nowoczesnym szpitalu mogli ją tylko obserwować. Wiedząc, że wkrótce umrze poprosiła rodziców, żeby wezwali jej byłego chłopaka. W szpitalu założyli mu specialny kombinezon i wpuścili go do sali. Był zdezorientowany i przerażony, ale zachowywał spokój. Usiadł obok niej na krześle. ' Przepraszam Cię za wszystko... Musiałam Cię tu wezwać, żeby to wyjaśnić. Za dużo zawaliłam.. Wiem, że mnie nienawidzisz i masz mnie za idiotkę, ale ja Cię nadal kocham... Wybacz mi, proszę... ' - wyszeptała. On nie powiedział nic, tylko zaczął rozpinać kombinezon. ' Co ty robisz?! PRZESTAŃ ! Zarazisz się! Umrzesz, rozumiesz?! ' - krzyknęła. " Razem do końca życia kochanie, tak jak Ci obiecywałem " - powiedział i pocałował ją.
|
|
|
|
Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy, ponieważ wiedza jest ograniczona.
|
|
|
|
Była zima. Ubrała pośpiesznie fioletową kurtkę w kratkę, czarne buty, szalik i czapkę. W biegu złapała swoją torbę i wychodząc z szatni ubierała rękawiczki. Właśnie dopięła kurtkę i podniosła wzrok, gdy czyjaś naładowana śniegiem ręka pacnęła ją w twarz. ' A to za co?' - łza potoczyła się po jej lodowatym policzku razem z resztką śniegu. " Za nic. A tak właściwie, to za to, że nie chcesz dać mi 3 szansy". Z jej rąk wypadła rękawiczka, podniosła ją i zanim zdążył ogarnąć co się dzieje jego czerwony policzek ociekał topniejącym śniegiem. " A to za co?! " zapytał. ' Za to, że nie zasługujesz na 3 szansę' - powiedziała i odeszła.
|
|
|
|
Dodaj komentarz