 |
|
"I stało się coś okropnego: wszystkie formy pośrednie są między nami niemożliwe".
Agnieszka Osiecka w liście do Jeremiego Przybory
|
|
|
|
Lubię patrzeć, jak ludzie łączą się po rozstaniu, może to głupie, ale nic nie poradzę, lubię patrzeć, jak ludzie biegną do siebie, lubię te pocałunki i łzy, tę niecierpliwość , historie, z których opowiadaniem nie nadążają usta, te uszy, za małe, żeby wszystko chłonąć, oczy, które nie mogą od razu przyswoić wszystkich zmian, lubię uściski, tulenie się do siebie, koniec tęsknoty za kimś.
|
|
|
|
Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?
|
|
|
|
Jezeli kiedys bede opowiadal
o tych czasach, co powiem? O tym,
co mnie stwarzalo, o bezlitosnym niepokoju,
chorej nadziei na wieczne trwanie
w nim. Moze ujme to prosciej:
powiem o nocnych wloczegach
po miescie, o wszystkim, co wtedy
czulem. Bo kiedys bede umial
to nazwac. Moze przypomne -
znajacy juz ich sens - te ostatnie
dni, gdy gazety glosily wciaz
nowe triumfy obledu i zbrodni i nikogo
to juz nie obchodzilo. Moze
wybiore jakies jedno zdarzenie: wyrwane
sposrod innych, nie zwierzy niczego, martwe.
Wiec pewnie bede milczal. I powiem
tylko o tym, jak bardzo, bardzo
sie balem, ze kiedys nie bedzie
przy mnie nikogo, kto sluchalby,
jak opowiadam. "Wiesz - powiem -
tak sie wtedy balem".
|
|
|
|
"Światu grożą trzy plagi, trzy zarazy.
Pierwsza – to plaga nacjonalizmu.
Druga – to plaga rasizmu.
Trzecia – to plaga religijnego fundementalizmu.
Te trzy plagi mają tę samą cechę, wspólny mianownik – jest nim agresywna, wszechwładna, totalna irracjonalność.
Do umysłu porażonego jedną z tych plag nie sposób dotrzeć. W takiej głowie pali się święty stos, który tylko czeka na ofiary. Wszelka próba spokojnej rozmowy będzie mijać się z celem. Nie o rozmowę mu chodzi, tylko o deklaracje. Żebyś mu przytaknął, przyznal rację, podpisał akces. Inaczej w jego oczach nie masz znaczenia, nie istniejesz, ponieważ liczysz się tylko jako narzędzie, jako instrument, jako oręż. Nie ma ludzi – jest sprawa".
Ryszard Kapuściński "Imperium"
|
|
|
|
"Niektórzy ludzie nie powinni mówić o wolności, rozumie, humanitaryzmie, po prostu dlatego, żeby tych pojęć nie brukać".
Thomas Mann "Doktor Faustus"
|
|
|
|
"(...) rozważam bezustannie zagadnienie tęsknoty, zastanawiam się też, czy sprawia mi ona cierpienie. Z pewnością nie wzruszam się na wspomnienie jakiegoś bibelotu z czasów dzieciństwa, nie chcę też sentymentalnie wmawiać sobie czegoś, co nawet wtedy nie było prawdą (...). Ale jeśli tęsknota oznacza przemożne wspomnienie silnych emocji – i żal, że takie uczucia nie są już obecne w naszym życiu – to przyznaję się do winy. (...) jeśli mówimy o silnych uczuciach, które nigdy już nie powrócą, to przypuszczam, że można tęsknić za zapamiętanym bólem, jak i za zapamiętaną przyjemnością".
Julian Barnes "Poczucie kresu"
|
|
|
|
Dziura w moim sercu ma twój kształt i nikt inny do niej nie pasuje.
|
|
|
|
Podróżuj. Twórz wspomnienia. Twórz przygody. Bo gwarantuję Ci, że mając 85 lat i leżąc na łożu śmierci nie będziesz myślał o wspaniałym samochodzie, który kiedyś kupiłeś, albo o dwudziestu parach designerskich butów, które nabyłeś. Ale będziesz wspominał czas, który przeżywałeś w swoim ulubionym mieście. Noc kiedy się zakochałeś pod niebem pełnym gwiazd. I będziesz wspominał wszystkich wspaniałych ludzi, których spotkałeś na swej drodze. Będziesz wspominał te chwile, kiedy naprawdę czułeś, że żyjesz. I u kresu życia, te wspomnienia będą jedynym wartościowym dobytkiem, który posiadasz.
|
|
|
|
Obecnie uprawiam roszczeniowość umiarkowaną. Jeśli mnie ktoś zawiódł, to oszczędzam mu wywodów na temat przykrości jakiej doświadczyłam. Roszczę sobie natomiast prawo do umiarkowanego kontaktu oraz życzliwej obojętności. To w pewnym sensie takie "mam cię w dupie" bez uprzedniego smrodu, który może wywołać sensację wśród ludzi pozbawionych umiejętności prowadzenia sensownych, szczerych rozmów.
- Marta Tatka
|
|
|
|
Przez długie lata byłam pewna, że to właśnie mój ojciec jest tym wyjątkowym człowiekiem, który przeskoczyłby dla mnie ocean. Rycerzem stojącym na straży córki. Cóż… pomyliłam się. Nie tylko nie przeskoczył oceanu, ale nawet kałuży. Nie. On mnie w nią wepchnął i przeszedł po moich plecach suchą stopą, podczas gdy ja zaczynałam krztusić się brudną wodą.
|
|
|
|
Dodaj komentarz