 |
diversity.moblo.pl
Nowy świat haruj płać i siedź w domu cicho. Nowy świat aniołów płacz i demonów chichot.
|
|
 |
|
` Nowy świat - haruj, płać i siedź w domu cicho. Nowy świat - aniołów płacz i demonów chichot.
|
|
|
|
` Banalny słońca wschód, przewidywalny zachód. Poranki nie cieszą mnie, rozczarowują noce. Nudzi mnie Nowy Jork, nie zachwyca Paryż. Styczeń, luty, maj, gdzieś zgubiłam marzec. Mija kolejny dzień, lato wypiera wiosnę. Za oknem śpiewa ptak, dzieci sąsiadom rosną. Drogi zasypał śnieg, chyba przyszły święta. Kolęda, kolęda. Już wiem, że nigdy nie będziesz... mój... Późno już, chodźmy spać.
|
|
|
|
` To wiem, co dzień z życia wnioski nowe i zmagania, a wartość słowa ciągle pozostaje taka sama.
Jak gwóźdź do trumny - wbite słowo w moją pamięć. Jak to się mogło stać? - myślałem niedoczekanie.
Trwać trzeba dalej - uraz, chociaż mniejszy pozostanie. Jak na sercu blizna pierwsza miłość i rozstanie.
Przyznaj, wiesz, że możesz trzymać mnie za słowo proste. Honor mam jeden, jeden stracę drugi nie odrośnie.
Jedna tylko jest prawda, wszystko wkoło to jest podstęp. Ruszaj głową, od tego masz ją, taki los ten.
Robisz postęp w rzucaniu słów na wiatr? Od życia chłostę. Życie jak kat cię skarci, bo do prawdy nie dorosłeś.
|
|
|
|
` Po cichu trzeba poruszać się w twoich kręgach. Wciskasz kit dla głodnych uszu. Własnych słów zakładnik nikt.
Posłucham jeszcze powiedz, co chcesz powiedzieć, kim jesteś? To ty powinieneś wiedzieć.
Ludzka mowa zdania w słowach wartość chowa każdy z nich Fenomen, Pih
Jedni z tych, którzy znają słowa wagę. Mają tą zasadę: masz przewagę, jeśli kontrolujesz to, co mówisz,
Bo słowa zostawiają blizny. Ślady już zostają, wpływ maja duży. Kłują jak kolec róży.
Wszystko mogą zburzyć i zrujnować. Słowo ostre. Później odbudować, to nie jest takie proste.
Nie rzucaj słów na wiatr, rób tak żeby było dobrze. Trzymaj język za zębami, a daleko dojdziesz.
Choć niektórzy mają to gdzieś, staram się w życie to wnieść. To wiem, by nie rzucać każdym słowem.
|
|
|
|
`Rób tak żeby było dobrze. To nie życie na gorąco, powinieneś wiedzieć. Rób tak żeby było dobrze. To życie na dorosło.
Rzucasz słowo na wiatr, a ono leci. Słuchają ziomki, słuchają dzieci. To jak choroby, na które nie ma lekarstw.
W końcu możesz wszystko odszczekać. Parę słów na poczekaniu, potem blady jak ściana.
Pozostał niewielki margines działania. Język trzymaj za zębami, morda na kłódkę.
Nie umiesz, zgłupiałeś to po co pijesz wódkę. Po kościach się rozejdzie, jakoś przejdzie.
Pękasz gów*o nawet w puchu się trzęsie. Za dużo mówisz popełniasz nie takt.
Na jakiś czas potem znikasz zapadasz w letarg. Masz stracha, się wahasz, niepokój cię przeszywa.
Na tym od dawna lacha, a ty przeżywasz. Długi język, bezczelna gęba.
|
|
|
|
` Sytuacje, w których moje ciało jakby padał deszcz - - mokre, zimne jak lód. Dreszcz przeszedł, gdy widzę cień w oknie, stres, modlę się, czemu to nie dzień?
|
|
|
|
` Nasza dalsza konwersacja nie ma najmniejszego sensu merytorycznego albowiem egzystujesz w zbyt płytkim brodziku intelektualnym, a twoja elokwencja nie jest adekwatna do mojej eurydycji - co kolidiuje z moimi imperatywami.
|
|
|
|
` Pierwsza dana przez nas szansa drugiemu człowiekowi jest wyrazem zaufania, druga - nadziei, kolejne to już tylko naiwność.
|
|
|
|
`Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie akceptując jej lub nie dostrzegając. Wtedy musimy czekać następne wcielenie, żeby się z nią ponownie odnaleźć. I przez własny egoizm skazujemy na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność.
|
|
|
|
` [...] nigdy nie dostrzegamy skarbów, które mamy przed oczyma. A wiesz, dlaczego tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby.
|
|
|
|
` [...] wszystko, co zdarza się raz, może już nie przydarzyć się nigdy więcej, ale to, co zdarza się dwa razy, zdarzy się na pewno i trzeci.
|
|
|
|
Dodaj komentarz