|
Cisza. Głucha, niekończąca się cisza. Pustka. Przerażająca pustka. Ciemny pokój, cztery ściany - z kąta w kąt. Siedzę, siedzę na tym pierdolonym biurku trzymając na kolanach laptopa, obok siebie skończoną paczkę fajek, mimo, że miałam nie palić. Patrzę się nieustannie w okno. Co widzę? Nic. Zaszklone i spuchnięte oczy nie spełniają swojej roli, jaką jest moc widzenia. Milczę, milczę choć dusza wyje wniebogłosy. Jestem, ale jakby mnie nie było. Tak, możesz mnie zobaczyć na komercyjnym portalu społecznościowym - online. Tak, możesz mnie spotkać na komunikatorach. Tak, gdzieś jest telefon. Pozornie jestem - pozornie. W głowie totalny, kurewski rozpierdol. Burdel. Dajcie dziwkę, to będzie już wszystko. W tej chorej sytuacji zadaję sobie jedno cholernie, ale to bardzo ważne pytanie - "Głupia, naiwna dziewczynko. Czego Ty oczekiwałaś? Miłości? Zrozumienia? I tych wszystkich czynników, z których składa się miłość?" - odpowiadam - "Tak". - "Jesteś głupią idiotką, pozdrawiam" - rozum.
|
Dodaj komentarz