|
Naszła mnie refleksja. Odważę się pisać w liczbie mnogiej. Bo wiem że myślisz dokładnie tak jak ja. Czmychnijmy od obecnych spraw.... Jesteś zajebista wiesz? Tęsknimy, za Twoim śmiechem, Twoim głosem, dawną Tobą, za Twoją swobodą przy nas, i za naszą swobodą przy Tobie. To jest jak jakaś wielka sztuka niefiguratywna - coś abstrakcyjnego. Jesteś z Tymi, z którymi być nie powinnaś, których wcześniej napiętnowałaś. Dziwne, bo "jeśli komuś jest przykro, to płacze, albo się smuci. A jak ktoś jest zły to też płacze, ale inaczej. Przykro jest wtedy, gdy ktoś nie chce się z kimś bawić, ktoś się przewróci i uderzy" To opis odpowiedni dla dziecka, a my się właśnie tak czujemy. A mamy 16 lat. Chwilowa agonia. Czuje się, a właściwie czujemy tak, jakby ktoś zabrał nam bardzo potrzebny klocek... To zdewastowało całą przyjaźń. Najgorsze jest pytanie dlaczego? I wieść, że oddałoby się wszystko aby retrospekcja stała się chodź na chwilę rzeczywistością♥
|
Dodaj komentarz