 |
anucha22.moblo.pl
''To smutna historia a w niej smutny przekaz o tym ile to wszystko jest warte pomyśl więc teraz o mierze człowieka gdy na pustyni planet jesteśmy ziarnem.''
|
|
 |
|
''To smutna historia, a w niej smutny przekaz,
o tym, ile to wszystko jest warte,
pomyśl więc teraz o mierze człowieka,
gdy na pustyni planet jesteśmy ziarnem.''
|
|
|
|
''Nie bójmy się mówić o ważnych rzeczach,
nie bójmy się mówić otwarcie,
kto kiedykolwiek zajrzał w głąb serca,
zrozumiał tą smutną prawdę.''
|
|
|
|
''Ten świat jest zepsuty, wyżarty od środka,
by z intelektem osła, być w stanie mu sprostać,
tu wszystko po kosztach, bo tak jest najłatwiej,
by przypadkiem ktoś nie wytknął nas palcem.''
|
|
|
|
''I nie wiem czy truje mnie wóda czy smutek,
wraz z każdym wyrzutem, przyczyna czy skutek,
gdy słowa na lupie idą, ja wraz z nimi,
nie ważne dokąd, ważne że nie po linii.''
|
|
|
|
''Jeśli życie to płótno, system zabrał nam farbę,
pytasz co jest skarbem, stawiając flaszkę na stół,
tu definicja "Nic", to pół litra na dwóch,
rekonstrukcja faktów, kadrów, klisz i ujęć.''
|
|
|
|
''Grają w nas melodie jutra,
by łapać te nuty, jak najwięcej ukraść,
zawiązać buty i plecak ubrać.
Nie ważne dokąd pójść, po prostu pójść tam.''
|
|
|
|
'' Nie jeden skoczył wierząc że wyrosną skrzydła, nie jeden igrał myśląc że to nie prawda i że wygra nawet bez krztyny wsparcia.''
|
|
|
|
''Myśli bolą bardziej niż dotychczas, bez mowy o pięknie raczej o szczęścia rysach. Nie jeden dyszał jak usłyszał o tym, marzeń wzloty teraz stąpniecie po tym. ''
|
|
|
|
''Gdzie ten duch co szedł ze mną przez ciemność, gdzie ten duch co pokazał mi wieczność?''
|
|
|
|
''Czas mógł tu nieść ich nawet przez ciernie,
bo oni wiernie wybierali to aby cierpieć,
czuj jak tętni czerwień, wiesz? to coś więcej,
to kwiaty, których nie zerwę, ludzie i miejsce,
chodź, wyruszmy czym prędzej, no chodź,
zabiorę cię w podróż, mam dość słów i nie chcę,
żyć w mieście cieni, nie chcę kpić już z ich źrenic,
rzucam zaklęcie, wybacz, rzucam je by to zmienić.''
|
|
|
|
''Chodź, podejdź bliżej, a ja zdejmę twe szwy,
dalej pójdziemy razem aż zedrzemy podeszwy,
idąc śladami tych co odeszli śniąc swe sny,
bo wieczni są tylko ci co odrzucili ścieżki.''
|
|
|
|
''To wszystko, epoki kres, odpowiedź, kto kim jest
i dokąd chcemy biec w tej melancholii miejsc.
Gubić sens umie każdy, lecz nie każdy odnajduje,
czujesz? To pulsuje, niknie w katalogu ujęć.''
|
|
|
|
Dodaj komentarz