 |
anga1500.moblo.pl
Wiem wiem wszystko Ci jest obojętne ja tak samo.
|
|
 |
|
Wiem wiem, wszystko Ci jest obojętne, ja tak samo.
|
|
|
|
Milion razy słyszałam, że jestem ładna, fajna, że w kimś takim jak ja powinien zakochać się każdy.
|
|
|
|
I nie nazwałabym jej dziwką, jeśli nie zabrałaby mi Ciebie...
|
|
|
|
Życie wymagało ode mnie bardzo dużo... Ale jesteś Ty... Wart każdego wysiłku, każdej chwili...
|
|
|
|
Jesteś blaskiem, który zawsze prowadzi mnie najprostszą drogą do najpiękniejszych chwil.
|
|
|
|
Najpierw musisz zdać egzamin "Odpowiedni czy nie."
|
|
|
|
Od kiedy to ja jestem tą gorszą?
|
|
|
|
Dane nam było słońca zaćmienie. Następne będzie może za sto lat...
|
|
|
|
A kiedy uśmiech przestanie pojawiać się na mój widok, odejdę.
|
|
|
|
Nagle Miłość usłyszała: - Chodź! Zabiorę cię ze soba! - powiedział nieznajomy starzec. Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca. Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy. - Powiedz mi proszę, kto mnie uratował? - To był Czas - odpowiedziała Wiedza. - Czas? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł? Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość - odrzekła Wiedza. (część trzecia)
|
|
|
|
Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała: - Bogactwo, czy możesz mnie uratować? - Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma tam już miejsca dla ciebie - odpowiedziało Bogactwo. Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem. - Dumo, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość. - Niestety nie mogę cię wziąźć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś mi to popsuć. -odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle. Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek. - Smutku, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość. - Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam - odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal. Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc. Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu... ( część druga)
|
|
|
|
Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: dobry humor, smutek, mądrość, duma; a wszystkich razem łączyła miłość. Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę. Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili. Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu, miłość poprosiła o pomoc.(część pierwsza)
|
|
|
|
Dodaj komentarz