 |
aftertherain.moblo.pl
Nigdy nie bądź pewna że jesteś jedyną osobą której on nie może się oprzeć.
|
|
 |
|
Nigdy nie bądź pewna, że jesteś jedyną osobą, której on nie może się oprzeć.
|
|
|
|
Szkoda, że nie powiedziałeś mi, że to tylko dla zabawy. Może bawiłabym się tak samo dobrze, jak Ty..
|
|
|
|
Kobiety mają swoje wewnętrzne, tajemnicze życie i mogą popełniać czyny absolutnie niezrozumiałe dla mężczyzn.
|
|
|
|
Chciałabym wierzyć, że o wiedzy płeć nie decyduje, ale niestety ty i ja nie jesteśmy w stanie zrozumieć pewnych spraw, pewnych wad, drobnych głupot- ty chodzisz dumny jak paw lub ja jestem zimną suką, a nie załatwia się spraw wciąż się kłócąc, uciekając w świat brawur, wciągając dym w płuca. Jestem świadom swoich wad, ale ty tez popatrz w lustro. Jeśli dni te trafił szlag, nie łudź się nie wrócą.
|
|
|
|
` Bo uczucie lubi spieprzyć
lub czasem pójść na urlop . . .
|
|
|
|
Pamiętaj dziewczyno, jak chłopu zależy, to żeby skały srały, a mury pękały, to znajdzie czas i sposób, żeby się z Tobą skontaktować. więc przestań tu siedzieć jak ten ostatni osioł z telefonem w ręce tylko idź i zapomnij o nim i przestań się łudzić.
|
|
|
|
“Bo najważniejsze jest, aby zaakceptować jego wady. Poukładać je na półce, niczym najlepsze książki, tuż obok jego zalet, porównać ich wartość i zdecydować, czy bierzemy wszystko w pakiecie, czy może lepiej dać sobie z tym spokój...”
|
|
|
|
Cokolwiek się dzieje nie daj po sobie poznać swoich uczuć w przeciwnym wypadku to nie sytuacja a emocje Cię zniszczą.
|
|
|
|
A potem naucz się cierpieć w ciszy, aby nikt nie czuł się winny Twych łzom..
|
|
|
|
Mam wrażenie, że zatrzaskuję przed nosem drzwi komuś, kto przyniósł torby z moimi zakupami i kogo sama zaprosiłam, aby je ze mną zrobił. Był stoicko cierpliwy, doradzał, odradzał, wystawał przed przymierzalniami, stał ze mną we wszystkich kolejkach do kasy we wszystkich sklepach tego miasta, potem niósł wszystkie ciężkie torby, a gdy podeszliśmy pod drzwi mojego mieszkania, wzięłam te torby od niego i zatrzasnęłam drzwi przed nosem. Już nie był mi potrzebny. I nawet mu nie podziękowałam, głównie ze strachu, że moją wdzięczność mógłby pomylić z przyzwoleniem i mieć nadzieję na następne zakupy. Tak się teraz czuję. Wrednie, okropnie. Cuchnę na odległość egoizmem i obłudą, l przy tym wszystkim wiem, że on dołożył do tych toreb swoje serce i teraz bez niego jedzie autobusem do domu. Ale jutro będzie miał nowe. Po to, aby mi je dać, gdybym kiedyś po zakupach zechciała wpuścić go do środka. Nie potrafię sobie z nim poradzić.
|
|
|
|
i okazuje się, że nikt mnie nie okłamał. Tylko ja za dużo sobie wyobraziłam.
|
|
|
|
'-Podaj mi swoją dłoń -Nie -Ale czemu ? -Bo nadejdzie kiedyś dzień w który ją puścisz a ja nie byłabym wstanie tego przeżyć
|
|
|
|
Dodaj komentarz