Oczy piekły ją od łez, a serce rozrywało się z bólu. 'Nigdy nie waż się już spojrzeć w moją stronę. Nie wymawiaj mojego imienia, ani nawet mnie nie dotykaj. Ja nie istnieję dla Ciebie i Ty przestajesz istnieć dla mnie.' Głos jej się załamał. Odwróciła się na pięcie i skierowała za róg ulicy, ale dogonił ją. 'Ona nic dla mnie nie znaczy!' Krzyknął i spojrzał na nią wkurwiony. 'A ja mam Ci się rzucić z tej okazji w ramiona? Mam się cieszyć?! Okłamywałeś mnie cały czas. Nigdy, nikt mnie tak nie skrzywdził. Nikt...' Powiedziała i wytarła łzy. 'Nie masz pojęcia co czułam. Nie masz pojęcia, jak to wszystko boli.' Dotknęła dłonią miejsca, gdzie było serce. 'Tutaj, tu – głęboko, czuję, jak krew spowalnia bieg, jak uderzenia są coraz cichsze. Jest tak zawsze, gdy pomyślę o Was.' Szepnęła. 'Nie ma żadnych nas, do cholery!' Warknął. Uśmiechnęła się. 'Nie masz pojęcia, jak to jest stracić cały swój świat.' Szepnęła. Później cisza mówiła za nią, a wiatr dogrywał melodię z jej łez.
|