|
Mija kolejna minuta mojego nudnego życia. Wpadam w paranoję, wiesz kochanie.? Tak, tak, to przez Ciebie. Rozmawiam z sufitem, bo jakże bardzo brakuje mi Twojego cichego głosu gdy siedzę sama. Nie zdajesz sobie sprawy z tego jak bardzo tęsknię, patrząc się w telefon i drżą mi ręce bo próbują się powstrzymać by wysłać do Ciebie wiadomość. A ty, miałeś kiedyś tak, że ktoś był tak blisko, a zarazem tak daleko.? Czułeś ten niewidzialny mur przez który nie mogłeś się przebić.? Tak, to ta siła tak bardzo odpycha nas od siebie. To ta siła niszczy ludzkie marzenia.
|
Dodaj komentarz
