wyszła jak co wieczór na samotny spacer. szła dumnie przed siebie. wiatr rozwiewał jej długie, kręcone włosy. deszcz lekko mżył, delikatnie chłodząc jej rozpromienioną twarz. uśmiechała się do przechodni, przeskakując kolejno każdą napotkaną kałużę. ludzie przyglądali jej się z dziwną miną, zupełnie jakby zastanawiali się czy z nią wszystko w porządku, czy może czasem nie zwiała z zakładu. naprawdę nikomu nie przyszło do głowy, że może po prostu jest szczęśliwa?
|