 |
|
'Jesteśmy niewolnikami w białych koszulach.
Reklamy zmuszają nas do pogoni za samochodami i ciuchami.
Wykonujemy prace, których nienawidzimy, aby kupić niepotrzebne nam gówno.
Jesteśmy średnimi dziećmi historii.
Nie mamy celu ani miejsca.
Nie mamy Wielkiej Wojny.
Wielkiej Depresji.
Naszą Wielką Wojną jest wojna duchowa.
Naszą Wielką Depresją jest życie.
Zostaliśmy wychowani w duchu telewizji, wierząc,
że pewnego dnia będziemy milionerami, bogami ekranu.
Ale tak się nie stanie..''
|
|
|
|
'"Przeżyjesz to". To banał rodzi problemy. Stracić kogoś kochanego to zmienić swoje życie na zawsze. Nie przeżyjesz tego, bo "to" jest osobą, którą kochasz. Ból przemija, spoykasz nowych ludzi ale pustka nigdy się nie wypełnia. Jakżeby mogła? Śmierć nie osłabia wyjątkowości kogoś, kto znaczył aż tyle, by go opłakiwać. Dziura w moim sercu ma twój kształt i nikt inny do niej nie pasuje. Zresztą, po co miałabym pragnąć kogoś innego?'
|
|
|
|
'
"Poduszka pocieszy cię podczas długich, nieprzerwanych godzin nocnych. We śnie nieświadomie odczujesz przyjemność. Kiedy się obudzisz, łóżko nie będzie się wydawało takie duże i opuszczone." - Kim są autorzy podobnych książek? Czy naprawdę sądzą, ci cisi, zatrskani doradcy, że garść pierza obleczona w płótno szerokie na dwie stopy może ukoić złamane serce? Nie chcę poduszki. Chcę twego giętkiego, oddychającego ciała. Chcę żebyś trzymała mnie za rękę w ciemnościach, chcę wtoczyć się na ciebie i zagłębić się w tobie. Kiedy przewracam się w nocy, łóżko jest wielkie jak kontynent. Nieskończona biała przestrzeń, w której cię nie ma. Podróżuję cal po calu, lecz ciebie nie ma. To nie żadna gra, nie zaskoczysz mnie wyskakując znienacka. Łóżko jest puste. Jestem w nim, ale i tak jest puste.'
|
|
|
|
'Mowa palców - język głuchoniemych, zapisujących na ciele tęsknotę ciała. Kto nauczył cię pisać krwią na moich plecach? Kto nauczył cię używać rąk do wyciskania piętna? Zapisałaś swoje imię na mych barkach, zaopatrzyłaś w swój przypis. Opuszki twoich palców zamieniły się w czcionki, wstukujesz przekaz w moją skórę, wstukujesz znaczenie w moje ciało. Twój alfabet Morse'a koliduje z biciem mojego serca. Zanim cię spotkałam, miało stały rytm, ufałam mu, służyło mi wiernie i stało się silne. Teraz zmieniasz jego tempo swoim rytmem, grasz na mnie jak na perkusji.
Zapis na ciele - tajemnczy kod widoczny tylko przy pewnym oświetleniu. Gromadzą się tam doświadczenia całego życia. W pewnych miejscach palimpsest jest tak mocno zużyty, że litery są niczym z alfabetu Braille'a. Lubię zwijać ciało w kłębek, skrywać je przed cieawskim wzrokiem. Nigdy nie odwinąć za dużo, nie opowiadać całej historii. Nie spodziewałam się, że Louise potrafi czytać dotykiem. Przetłumaczyła mnie i napisała własną książ
|
|
|
|
jestem zazdrosna o każdą dziewczynę,
którą kiedykolwiek przytuliłeś,
bo przez jeden moment miała w ramionach
cały mój świat ♥
|
|
|
|
'i teraz otworzyły Ci się oczy. teraz, kiedy mnie udało się zapomnieć, wszystko jakoś poukładać, posklejać, wracasz jak gdyby, nigdy nic, po raz kolejny robisz mi burdel z podświadomości, bez żadnych skrupułów. '
|
|
|
|
"Chciałabym kiedyś zostawić wszystko i wszystkich...
Najbardziej mnie ciekawi ile osób za mną zatęskni."
|
|
|
|
'Nie, nie wystarczało mu, że swoim istnieniem wbijał jej nóż prosto w serce. Musiał jej jeszcze codziennie o sobie przypominać i upokarzać ją na każdym kroku. '
|
|
|
|
'to przykre , gdy akurat przechodząc koło miejsca przez które codziennie chodziliście razem ukuje cię w sercu i jedyne co będziesz w stanie powiedzieć to tylko " pamiętam to jakby to było wczoraj." '
|
|
|
|
'Nie mogę obiecać ci nieba,ale pokażę ci magię wspólnego oglądania gwiazd a następnie wyszukam najpiękniejszą z nich i nazwę ją twoim imieniem.'
|
|
|
|
'
za każdym razem kiedy do mnie napiszesz ja wyobrażam sobie,że Ci na mnie zależy,że jestem dla Ciebie kimś ważnym i chociaż napiszesz tylko: co u Ciebie? ja czekam na kolejną wiadomość o treści: tęsknie za Tobą. teraz nie dziwię się jak mówią,że jestem uzależniona od Ciebie. sama to zauważyłam...'
|
|
|
|
'Wkrótce nadejdzie ten dzień, w którym będziemy mijać się ulicą. Wtedy będę ulotna jak sen, już nie będziesz mógł mnie mieć. Będziesz mógł jedynie patrzeć, jak powoli znikam wśród przechodniów. I wtedy przypomnisz sobie, że był taki czas, w którym miałeś swoją szansę. No właśnie... Był ! Ten czas już nie wróci.'
|
|
|
|
Dodaj komentarz
