 |
|
Pijąc poranną herbatę tak spoglądam będąc w szoku,
jak stoisz u mego boku, w tym koku, w moim szlafroku, taa.
Odczuwam szczęście czuję piękno, chwili spokój,
szczęśliwy dzieciak, który pragnął żyć, jestem gotów. / Peja
|
|
|
|
'Dlatego nie chciałam się zakochać. Zakochanego człowieka bardzo łatwo można zranić.'
|
|
|
|
'Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść...
Niepokonanym.'
|
|
|
|
You can go the distance,
You can run the mile.
You can walk straight through hell with a smile.
You could be the hero,
You could get the gold.
Breaking all the records they thought never could be broke.
Do it for your people,
do it for your pride.
How are you ever gonna know if you never even try?
Do it for your country,
do it for you name.
Cause there's gonna be a day,
when you're
standing in the Hall of Fame
and the world’s gonna know your name,
cause you burn with the brightest flame
and the world’s gonna know your name
and you’ll be on the walls of the Hall of Fame..
|
|
|
|
I don't like walking around this old and empty house. -
So hold my hand, I'll walk with you my dear. -
The stairs creak as I sleep, it's keeping me awake. -
It's the house telling you to close your eyes. -
Some days I can't even trust myself. -
It's killing me to see you this way.. / Little talks
|
|
|
|
One day baby, we'll be old, oh baby, we'll be old and think of all the stories that we could have told... / Asaf Avidan.
|
|
|
|
You will never know. I will never show what I feel, what I need from you, no. / Imany
|
|
|
|
Budujesz, remontujesz, urządzasz. Moje serce.
|
|
 |
|
Momentami sama zastanawiam się dlaczego tak jest, stawiając przed sobą tysiące pytań, na które jeszcze nigdy nie zdołałam sobie odpowiedzieć. Zaprzątam myśli, dodając do nich następne tak sprzeczne jak zawsze ot tak mając nadzieję, że to coś da. Mogę w ciszy godzinami siedzieć na łóżku próbując zrozumieć sens tego jak jest. Mogę łamać granice możliwości zarazem stawiając kolejne jeszcze mocniejsze bariery rzeczywistości. Mogę wiele, ale właśnie tego czego pragnę najbardziej, po prostu nie potrafię. Nie potrafię znaleźć tego sensu. Nie potrafię zrozumieć najmniejszych ze szczegółów, paru cech ludzkich i niezliczonej ilości uczuć. Nie potrafię zrozumieć życia, a może zwyczajnie już nie chcę go rozumieć. / Endoftime.
|
|
|
|
Może to nieważne, a może zwyczajnie nieistotne, ale tęsknię. Tęsknię, i to naprawdę boli. To co czuję jest niczym, bezpośrednia pustka jak nigdy dotąd. Nie chcę nic już mówić, a zarazem mam Ci tak wiele do powiedzenia. Nawet godzinami poopowiadać o tych najzwyklejszych sprawach, takich jak ocena w szkole czy kolejnym marnie spędzonym dniu, nawet to. Dawniej, mogłam mówić bez przerwy, a Ty nigdy nie przestawałeś słuchać, nigdy nie powiedziałeś, że po prostu Cię to nie interesuje. Interesowało Cię, nawet te najbanalniejsze rzeczy, nawet to co zjadłam dziś na obiad. Kiedy bolało coś wewnętrznie, a łzy dobijały się do oczu, byłeś, zawsze chciałeś być, a przecież nie musiałeś, nigdy o to nie prosiłam. A dziś? Nawet kiedy proszę, kiedy płaczę i nie potrafię przestać, Ty nie reagujesz. To nie Ty. To nie ten, którego kochałam. To nie to serce, które przecież tak kochało mnie. / Endoftime.
|
|
|
|
To nic, że to co mam to zaledwie serce. / Endoftime.
|
|
 |
|
Polej, bomba, szlug, idę tańczyć!
|
|
|
|
Dodaj komentarz
