 |
|
Raz na jakiś czas lubię takie dni, jak ten. Wyłączam telefon na cały dzień i nie pokazuję się na Facebooku, bywa że nawet nie wychodzę z domu. Nie ma mnie dla nikogo. Co robię? Właśnie nic nie robię. Tylko żyję i myślę. Czasami tego po prostu potrzebuję.
|
|
|
|
Nie zliczysz ile razy mówiłaś, że jest okej, a tak naprawdę rozpierdalało Cię od środka. Nie zliczysz ile razy uśmiechałaś się, chociaż miałaś ochotę płakać jak dziecko. Nie zliczysz ile razy oszukiwałaś samą siebie, że on Cię kocha. Nie zliczysz ile razy spierdoliłaś coś, na czym Ci zależało. Nie zliczysz ile razy miałaś ochotę umrzeć, zapaść się pod ziemię, po prostu zniknąć. Nie zliczysz ile razy tak bardzo pragnęłaś być szczęśliwa, a za każdym razem znowu coś stawało Ci na drodze. Pewnych rzeczy nie da sę policzyć, bo niektóre błędy popełniamy zbyt często.
|
|
 |
|
Zapominać można codziennie, ale z każdym dniem pozostaje coraz mniej sił../nieracjonalnie
|
|
|
|
Fatalny weekend. Wszystko sprawia mi ból, każde słowa wzbudzają we mnie złość, każde spojrzenie wywołuje nieokreślony odruch odpychania od siebie ludzi, próba rozmów kończy się zawsze tym samym. Widzisz, jak ta cisza na mnie działa../nieracjonalnie
|
|
|
|
Tak bardzo boli mnie fakt, że pragniesz, bym była zawsze, bym codziennie dawała znak, że żyję, a w zamian nie potrafisz mi tego podarować. / nieracjonalnie
|
|
|
|
"Zamierzam dokonać zmian, raz na zawsze w swoim życiu."
|
|
|
 |
Albo będę jedyna, albo nie będzie mnie wcale.
|
|
|
|
|
Za dużo refleksji jak na jeden jebany dzień.
|
|
|
|
|
Kiedy włączam play, przyjacielu, wszystko gaśnie.
Włączam emocje, wyłączam światło.
Wszystko inaczej pachnie.
Czuję przypływ szczęścia, niepohamowaną radość.
Uderza adrenalina
i zaciska gardło.
|
|
|
|
|
chaotycznie przewijam kartki z pamiętnika, miliony wspomnień, stare napisy, wyznania i daty, wyrywam, rzucam, wybucham płaczem, pamiętnik ląduje za oknem. chowam twarz w ręce, nie umiem powstrzymać łez, krzyczę, klnę, błagam by to wszystko zniknęło. oddycham, dochodzę do siebie. zbieram wszystkie kartki, lecę na podwórko po porwany i postrzępiony pamiętnik, składam go w całość, ukrywam gdzieś w szafie, zamykam ją, zapominam że cokolwiek takiego miało kiedykolwiek miejsce. za chwilę robię to samo, marne koło. | paulysza
|
|
|
|
przykro mi, że nie jest mi przykro.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
