 |
|
chyba jestem zły, bo nie jestem z, a obok między sercem i głową, mną a Tobą, między ciszą i rozmową
|
|
|
|
kiedy Ty kochasz mnie ja mówię ‘daj spokój skarbie’, brakuje mi już sił, przez Ciebie wyglądam marnie
|
|
|
|
znam dobrze stan ten, upadków uniesień, namiętne lato, też depresyjną jesień
|
|
|
|
wiem doskonale ile kosztuje samotność
|
|
|
|
spójrz mi na ręce, gdy przyjdę nocą i weź moje serce na chwile bym odpoczął
|
|
|
|
cały ten świat jest kurewskim oszustwem, rozsypuje szczęście na potłuczonym lustrze
|
|
|
|
szczęście, że poznałem setki osób, no bo mogłem z nich wybrać tych, których warto mieć obok
|
|
|
|
żongluję szczęściem, czasem mi wypada z rąk
|
|
|
|
chyba błądzę wciąż, choć już obrałem drogę
|
|
|
|
coraz bardziej chcę to skończyć, chcę skończyć z udręką, tak po prostu się wyłączyć
|
|
|
|
żałujemy po fakcie i nie ma co ukrywać, co z tego, że w kontakcie mi nie pasuje przyjaźń
|
|
|
|
człowiek popełnia błędy, powoli idzie na dno, nie zdajesz sobie sprawy, że upaść jest tak łatwo
|
|
|
|
Dodaj komentarz
