 |
|
Jego obojętność zabija mnie. Spokojnie, nie gwałtownie dobija mnie. Jest to piekielnie bolesne. Rozrywa Cię od środka, a Ty mimo to uśmiechasz się i chowasz się z tym. Jest to jak dźwiganie czegoś czego i tak nie zdołamy utrzymać.
|
|
|
|
Kończyłam z tym każdego dnia.
Powtarzałam, że dam rade, że bez niego.
I budziłam się, i znów było to samo.
Znów pojawiała się chęć zobaczenia go
Chęć bycia przy nim, bolało...
Dziś to koniec.
|
|
|
|
Są ludzie po których odejściu pozostaje coś ponad wspomnienia.
Czasem lepsze życie, czasem tylko blizny.
|
|
|
|
Wiesz co jest najgorszą wadą człowieka? Wrażliwość. Kiedy chcesz podać komuś rękę, a ten zrobi wszystko, byś znalazł się na dnie.
|
|
|
|
Miłość to forma uprzedzenia. Kochasz to, czego potrzebujesz, kochasz to, co poprawia ci samopoczucie, kochasz to, co jest wygodne. Jak możesz twierdzić, że kochasz jednego człowieka, skoro na świecie jest dziesięć tysięcy ludzi, których kochałabyś bardziej, gdybyś ich kiedyś poznał? Ale nigdy ich nie poznasz. Nigdy ich nie pokochasz.
|
|
|
|
Lubię patrzeć w Twoje oczy.
|
|
|
|
Tyle jest sposobów,
żeby kogoś zawieść.
|
|
|
|
Trzeba umieć czekać.
Wszystko w swoim czasie, nie?
|
|
|
|
Zginęłam, bo i Ty zginąłeś w mojej pamięci.
Odeszłam, bo i Ty odszedłeś z mojego życia.
Zapomniałam, bo i Ty zapomniałeś o moim istnieniu.
Ale przeżyję, bo i Ty przeżyłeś beze mnie.
|
|
|
|
Będziemy się mijać jeszcze jakiś czas. Dziwnie pospieszać wzrok, żeby się odwrócił, przywoływać pogardliwe myśli, upadłe słowa. Teatr maskowy. Akt pierwszy, scena druga.
„ŻE NIBY BEZ BÓLU.”
|
|
|
|
A Ty? Co mogę z Tobą zrobić? Tyle chcę Ci powiedzieć... A jeszcze więcej chcę usłyszeć od Ciebie. Mów do mnie! Mów, mów, mów! To mi pomaga. Mów cokolwiek. Chcę słyszeć Twój głos. Usmiechaj się przy tym. Bo kocham Twój uśmiech. Patrz na mnie. Bo lubię te dreszcze, które mnie wtedy przechodzą. I przytul mnie po raz kolejny. Bo wtedy całe zło odpływa i nic innego się nie liczy. A wtedy ja powiem Ci cichutko: dziękuję.
Bo mam za co.
|
|
|
|
Czasem pakujemy stare rzeczy i chowamy je na strychu,nigdy nie zamierzając ich wyjmować,ale nie potrafimy się ich pozbyć.Pewnie tak samo jak marzeń.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
