 |
|
Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi. Zanurzam się w wodzie, która ma płowy kolor rozkopanej gleby. Każdy oddech dusi. Nie ma niczego, czego można by się przytrzymać, niczego, w co można by się wbić pazurami. Nie ma wyjścia, trzeba odpuścić. Odpuścić. Poczuć wokół siebie ciężar, poczuć kurczenie się płuc, powoli narastające ciśnienie. Pozwolić sobie na to, by opaść głębiej. Nie ma nic, tylko dno. Nie ma nic, tylko smak metalu, echo dawnego życia i dni, które zlewają się w ciemność.
|
|
|
|
Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi
|
|
|
|
Każdy, komu ufamy, na kogo, jak nam się wydaje, możemy liczyć, kiedyś nas rozczaruje. Pozostawieni sami sobie ludzie kłamią, mają tajemnice, zmieniają się i znikają, niektórzy za inną maską lub osobowością, inni w gęstej porannej mgle nad klifem.
|
|
|
|
Ale skoro jesteś kimś, kto wie, że w każdej chwili może się stać najgorsze, to czy nie jesteś jednocześnie kimś, kto wie, że w każdej chwili może się stać najlepsze?
|
|
|
|
Spadam ze schodów zrobionych wyłącznie z powietrza.
|
|
|
|
Rozpacz i miłość są zrośnięte, jedno nie występuje bez drugiego
|
|
|
|
Chciałabym być martwa, tak jak moje oczy.
|
|
|
|
Próbuję tylko przez to wszystko przejść,rozumiesz? Staram się z tym wszystkim uporać po kolei, w nadziei,że to już koniec. A potem patrzę i widzę,że nic z tego. Zaraz pojawia się coś nowego. Chcę się wreszcie od tego uwolnić
|
|
|
|
To, co złe, nigdy samo nie mija. I to nie jest niczyja wina
|
|
|
|
Dzielą nas te czułe nacięcia; mamy tyle zadrapań,/że można by z nich ulepić aorty, mamy siniaki od byle dotyku,/otarcia zamiast kolan. I drgania, opuszki palców starte do kości,/jak strupki rdzy, rejestry bólu; korozja
|
|
|
|
Nocami cisza wchodzi do gardła. Chłód się skrapla w pościeli, sen wchodzi w ciało miękko, jak nóż
|
|
|
|
Dodaj komentarz
