 |
|
duszne sierpniowe popołudnie, siedemnasta minut pięć
|
|
 |
|
było już kiedyś tak, było i będzie znów
|
|
 |
|
jest mi wszystko jedno, a stoimy tak blisko siebie
|
|
 |
|
mogliśmy więcej, przykro.
|
|
 |
|
pewnego dnia przeznaczenie zmieniło zdanie
|
|
 |
|
jeszcze nie śpię, choć dawno powinnam już
|
|
 |
|
i chcę cię ostrzec, mniejsza czy będziemy razem
|
|
 |
|
to tylko słowa, mogę nimi czarować
|
|
 |
|
wszystko albo nic, wiesz tak wyszło.
|
|
|
|