 |
Mimo mrozu wyszedłem na spacer. Kolejny raz podążałem ścieżką usłaną wspomnieniami, aż po brzegi. Mijam ludzi, na pozór szczęśliwych, ale przecież każdy coś ukrywa. Ja dziś ukrywam tęsknotę do Ciebie, a może w ogóle nie ukrywam? Przecież każdy kto na mnie spojrzy, zauważy smutek w oczach. Zauważy, że cholernie tęsknię. Idę dalej. Widzę dwoje dzieci siedzących na ławce na placu zabaw. Kochanie, przecież to byliśmy my. Na pewno pamiętasz, kiedy byliśmy mali, a nasze mamy już wtedy wiedziały, że połączy nas coś wyjątkowego. Już wtedy, kiedy zabierałaś mi łopatkę w piaskownicy, już wtedy, kiedy kłóciliśmy się, kto zbudował ładniejszą wieżę. Spoglądam w niebo. Widzę gwiazdy. Niebo na pozór jest dziś bezchmurne. Bez najmniejszej skazy. Dokładnie jak Ty. Zastanawiam się, w której gwieździe mogę Cię dostrzec. Jednak Ty się dziś ukryłaś. Nie błyszczysz tak jak wczoraj. Przyjdź do mnie we śnie kolejny raz, bym choć na moment po raz kolejny mógł poczuć Twoją obecność.
|
Dodaj komentarz
