 |
|
Moja przyszłość nie zdołała wygramolić się spod upasionego znaku zapytania. Nadal nie wiem kim powinnam, mogłabym lub chociażby chciałabym zostać. Jeszcze niedawno wszystko było prostsze. Wydawało mi się że wiem co chcę w życiu robić a teraz nici... Myślałam, że świat czeka na mnie z otwartymi ramionami. Teraz już mi się tak nie wydaje. Dorosłam chyba, troszeczkę. Chociaż wcale nie miałam ochoty. Nie chciałam przestać ślepo wierzyć, że moje marzenia się spełnią. Ale przestałam. I teraz wszystko stało się trudniejsze.
|
|
|
|
być tak fajnie niedorosłą .
|
|
|
|
Kto nie umie przysiąść na progu chwili, puszczając całą przeszłość w niepamięć, kto nie jest zdolny trwać w miejscu jak bogini zwycięstwa, nie doznając zawrotu głowy ani lęku, ten nigdy nie dowie się, czym jest szczęście
|
|
|
|
czasem trzeba tylko być, nie odwracać się w tył. i żyć. nie będąc kimś. ale będąc sobą. akceptując, nie znając siebie, nie możesz wiedzieć co to znaczy być.
|
|
 |
|
Myśl o mnie dużo. Dobrze ? Ja też będę :* ;)))
|
|
|
|
even though we've changed and we're all finding our own place in the world, we all know that when the tears fall or the smile spreads across our face, we'll come to each other because no matter where this crazy world takes us, nothing will ever change so much to the point where we're not all still friends.
|
|
|
|
Ja już nie zadaję sobie żadnych abstrakcyjnych pytań. Nie zastanawiam się czemu jest tak a nie inaczej. Nie jestem w stanie zmienić faktu że moje przeznaczenie ma chore poczucie humoru.
|
|
 |
|
w dusznym kącie rzuć na mnie urok swój
|
|
|
|
czuję jakiś ubytek siebie, zastanawiam się gdzie, u kogo, dla kogo, po co, dlaczego, jak, mogłam się aż tak pogubić./heilig
|
|
|
|
obietnica, której kurczowo się trzymam wciąż leży na dnie mojego serca, krusząc je na małe kawałeczki.
|
|
|
|
sto szczebli na drabinie świadomości
|
|
|
|
Dodaj komentarz
