 |
|
I pragnę wrócić do tych chwil, kiedy to potrafiliśmy rozmawiać o wszystkim
|
|
|
|
Naprawdę cieszę się, że widzę Ciebie znów Choć było tyle ciężkich chwil, tyle niepotrzebnych słów Tyle emocji złych, naprawdę mocnych słów I nieudanych prób, przegranych, ciężkich prób Naprawdę cieszę się, że patrzę w Twoje oczy, znów Że rozmawiamy dziś, dziękuję, że dziś przyszłaś tu Bez Ciebie wszystko było dla mnie tak nieważne Naprawdę kocham Cię, naprawdę./ Nieważne
|
|
|
|
Ludzie się zmieniają pod każdym względem, chociaż nadal twierdzą, że są tacy sami.
|
|
|
|
Chciałabym Ci powiedzieć co u mnie słuchać, tak trudno mi bez Ciebie oddychać...
|
|
|
|
Gdybyś jeszcze niedawno spytał, czy mi na tobie zależy, odpowiedziałabym bez wahania, tak. Znałam Cię, znałam twoje zalety, twoje słabości, kochałam je. Teraz nie wiem, kim jesteś! I Ty też nie wiesz! Spójrz w lustro, popatrz na siebie. Zastanów się, kim się stałeś. Jesteś tam jeszcze w ogóle w środku?! Czy może została już tylko skorupa pusta w środku? Chciałabym wierzyć, że tylko się głęboko schowałeś i jesteś tam, we wnętrzu tego potwora.
|
|
|
|
Chodź ze mną, pokolorujmy świat. Zamieńmy szarość dnia na tęczę żywych rozmaitości! Choć na jeden dzień zamieńmy to wszytko na bajkę. Chodź, przebierzemy się za księcia i księżniczkę! Kolorowymi pisakami dorysujemy sobie zamek z pięknym ogrodem oraz komnatę- pełną złota. Zróbmy to razem, teraz... Pobawmy się w to choć na chwilę i powiedzmy o tym reszcie świata. Oni uwierzą... Zawsze wierzą w to, co jest szemrane po kątach. A całą tą historię zakończymy słowami "i żyli długo i szczęśliwie" - tak naprawdę dopiero po nich zacznie się nasza bajka. Bo po słowach "i żyli długo i szczęśliwie" nikt nie zastanawia się czy rzeczywiście było "długo" i czy to
"szczęśliwie" było naprawdę...
|
|
|
|
Pamiętam te długie wieczory, kiedy, gapiąc się w gwiazdy, granatowe niebo lub po prostu - w sufit, ciągle o tobie marzyłam. Leżałam tak, zupełnie nieruchomo, bardzo często na bezdechu, wymyślając o nas bajki i snując historię naszej wiecznej miłości. Do tego stopnia zaprzątałeś moje myśli, że w końcu nie byłam w stanie myśleć o niczym innym nawet za dnia. A więc chodziłam, marzyłam i snułam, zupełnie nieobecna, ale w pełni żywa prosząc po cichu los, by zepchnął ciebie na ścieżkę, po której wówczas stąpałam.
Pragnęłam Twojego wzroku bardziej niż powietrza, dotyku bardziej niż
jedzenia i pocałunków bardziej niż wody. Chciałam siadać obok Ciebie
na ławce w parku, rozmawiać i się śmiać. Chciałam, byś nocami scałowywał koszmary z moich powiek, byś ciągle przy mnie był, chronił i czuwał. Pragnęłam ciebie takiego, jakim byłeś - niedoskonałego i prawdziwego. Nie miałam zamiaru nic w tobie zmieniać.
|
|
|
|
Ludzie się kłócą, trzaskają drzwiami i nienawidzą. Są momenty, w których chcą się pozabijać, pozamykać te rozdziały i zacząć nowe życie. Chcą odejść, jednak ludzie też się kochają i to każe im wracać.
|
|
|
|
Najlepiej nie mieć nic. Przynajmniej nie boisz się że coś stracisz.
|
|
|
|
zapamiętaj dobre chwile, one mogą już nie wrócić .
|
|
|
|
Nie warto starać się zatrzymywać przy sobie ludzi, przebaczając im każdy błąd, spędzać z nimi czas i każdego dnia obdarzać większym zaufaniem. Oni później i tak dokopią Ci tak mocno, że stracisz wiarę w innych
|
|
|
|
Zawsze, gdy z nim jestem, choć odurza mnie jego obecność, przychodzi do mnie myśl, której się boję: Gdzieś w głębi ogarnia mnie przerażenie, że jeśli go stracę, to jakbym straciła część siebie i zostanę okaleczona już na całe życie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
