 |
|
-obiecaj mi, że nigdy nie zapomnimy, kim dla siebie jesteśmy, ile razem przeżyliśmy i ile jeszcze przejdziemy, obiecaj mi, że będziemy zawsze i nie będziemy musieli przypominać sobie, że powinniśmy być, obiecaj mi, że za miesiąc, pół roku czy dwa lata z takim samym zapałem będziemy planować swoje wspólne życie, obiecaj mi, że będąc na drugim końcu świata nie będę musiała zastanawiać się, co w tym momencie robisz, bo właśnie będziemy kolejną godzinę gadać przez telefon, obiecaj mi, że nigdy nie będę musiała płakać podczas oglądania naszych wspólnych zdjęć, obiecaj mi, że nie muszę się niczego obawiać. obiecaj mi, proszę..
-Obiecuję kochanie! ;*
|
|
|
|
- Piękne gwiazdy?
- Wystarczą mi twoje oczy.
|
|
|
|
- Cześć! Jak się nazywasz?
- Ten na którego czekałaś.
|
|
|
|
- O czym marzysz?
- Marzę o prawdziwej miłości od kogoś wyjątkowego.
- Przecież masz ją przed sobą.;)
|
|
|
|
cz.3.:Pozwól,by inni zaznali Twej miłości.Obiecaj mi,że zawsze będziesz sobą.A będą Cię chcieli zmieniać w imię miłości,przyjaźni,rozsądku.Nie pozwól.Wiesz przecież... że Twoje serce wie jak żyć.Obiecaj sobie to wszystko i idź. Żyj...
|
|
|
|
Cz.2.:Popatrz wtedy w niebo,przeczekaj tę noc patrząc w gwiazdy.A potem wyjdź na ulicę i poszukaj.Zawsze jest ktoś,komu trzeba pomóc,kogo tylko Ty możesz odszukać,bo wiesz, co to prawdziwa samotność.Obiecaj mi,że nigdy nie będziesz egoistką.I gdy pewnego ranka obudzisz się,a jedynym Twoim pragnieniem będzie,by nie wstać,już nigdy nie wstać,leż, ile chcesz,ale o dwunastej wstań,by podlać kwiaty,bo bez Ciebie zginą.Obiecaj mi,że zawsze będziesz kochać.A gdy przyjdzie taki dzień,kiedy świat się zawali,bo ktoś odejdzie z Twego życia,pozwól mu odejść.Bez płaczu, bez niepotrzebnych słów.Spokojnie dopij kawę i oddaj ten czas komuś,dla kogo było Ci go do tej pory szkoda.
|
|
|
|
Część 1 : Obiecaj mi,że nie pozwolisz,by świat zabił w Tobie marzenia.Proszę,obiecaj.Spotkasz ludzi,którzy wyśmieją Cię,zadrwią z każdej twojej myśli,będą Ci mówić,że jesteś głupia,że dla takich jak Ty nie ma miejsca.Nie wierz im.Oni w głębi duszy nadal marzą,tylko się boją.Ty trzymaj się swoich chmur,nie bój się.Marzenia się spełnią.Obiecaj mi,że będziesz wytrwała.Wiem,że będzie Ci ciężko,wiele razy upadniesz gdy będziesz próbowała nauczyć się chodzić,niekiedy nawet bardzo boleśnie.Trzeba będzie czasu,by rany się zagoiły,ale zobaczysz-zagoją się.Pewnego dnia życie zburzy Twe plany,zawali się coś,co tak długo budowałaś.Wydawać Ci Się będzie,że to koniec,że nie dasz rady.Siądź wtedy i płacz,a potem podnieś głowę i wstań.Zobaczysz,że to jeszcze nie koniec.Zaczniesz od nowa.Obiecaj mi,że będziesz szukać.Bo przyjdzie taki dzień,kiedy będziesz czuła Się najsamotniejszą kobietą na ziemi,gdy nikt nie zrozumie.I zgasną wszystkie światła,stanie się noc.
|
|
|
|
napiszę długi list,w którym opiszę wszystkie moje uczucia,lęki,niepewności i jak często czuję się Tobie niepotrzebna.potem go zemnę,podrę,rozszarpię,a jego strzępki spalę. nigdy się nie dowiesz,jak bardzo Cię potrzebuję,pragnę i jak bardzo boli mnie Twoja obojętność.
|
|
|
|
-Nie odchodź!- wrzasnęła z łzami w oczach. Spojrzał na nią, na jej twarz zapłakaną.
-Kocham Cię... -wyszeptała. Chciała jak zawsze wpaść w jego objęcia, ale on odsunął się.
-Powiedz coś. powiedz, że jestem nadal Twoim skarbem...-błękitnymi, zaszklonymi tęczówkami spojrzała w jego zimne, niebieskie oczy, które poważnie spoglądały na nią.
-Proszę...-wyszeptała i usiadła na łóżko. Schowała twarz w dłoniach. Po długiej ciszy, pustce poczuła jak on siada obok. Objął ją ramieniem, przytulił mocno, tak, aby jak zawsze mogła poczuć to bezpieczeńswto i bezgraniczną miłość.
-Byłaś, jesteś i będziesz moim skarbem. Kocham Cię. -pocałował jej czoło, policzek po czym namiętnie złożył pocałunek na jej różowych, delikatnych wargach.
-Najważniejsza jesteś Ty, kochanie.
|
|
|
|
Po raz kolejny siedziała na swoim łóżku, w swoim, zamkniętym, pokoju. Po raz kolejny płakała przez niego. Dziś powód był prosty, powiedział nie na jej tak. Gdy odkładała kolejną, mokrą chusteczkę od jej łez dostała smsa. Od niechcenia wzięła telefon do ręki. Tak, to od niego. Już miała ochotę nie czytając, wykasować tę wiadomość. Wcisnęła "przeczytaj"... Jej błękitnym, zapłakanym oczom ukazała się krótka wiadomość. "Tak."
Radość nie trwała długo, do momentu, gdy... napisał raz jeszcze: "Pomyłka, sorry."
|
|
|
|
Tak wiele razy chciała, pragnęła wyznać mu jak wiele dla niej znaczy, że to on jest jedyną jej miłością...To o nim myśli w dzień, śni w nocy. To z jego nazwiskiem dopisuje swe imię i uśmiecha się do siebie, bo to ładnie pasuje. Tylko dla niego wstaje rano, zasypia wieczorem. Zrobiła by wiele, by wpaść w jego ciepłe ramiona, poczuć zapach jego ciała i spojrzeć w jego błękitne oczy... A on? On... On ma własne życie w swoim świecie. Nie daje jej klucza do bramy jego serca.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
