 |
|
Gdybyś dostała książkę z historią Twojego życia, przeczytałabyś zakończenie?
|
|
|
|
Chciałabym kiedyś obudzić się obok kochającego mnie męża, wiedząc, że w pokojach obok śpią nasze dzieci. Chłopiec, wyrastający na młodego mężczyznę, traktujący każdą dziewczynę jak księżniczkę i jego młodsza siostra, śliczna, wesoła, nie zdająca sobie sprawy z tego, co czeka ją w dalszym życiu. Wychodzę do pracy, w której czuję się spełniona, bo robię to co lubię. Powrót do domu, domowe obowiązki i chwila na odpoczynek. Po południu kawa z przyjaciółką i wieczór spędzony z mężczyzną mojego życia i może z dziećmi, które od czasu do czasu zrezygnują ze spotkania z kumplami, woląc posiedzieć z nami. I tak upływałby dni, najlepiej z jak najmniejszą ilością problemów.
|
|
|
|
Czy można uciekać przed czymś,
do czego ciągle się biegnie?
|
|
|
|
Nie rozumiesz rzeczy, które mnie bolą.
|
|
|
|
Dwa lata temu dostałam najcudowniejszy prezent pod choinkę, Ciebie Skarbie. I za to, z całego serca chciałam podziękować Bogu! Jestem szczęśliwa, KOCHAM CIĘ ALBERT! ♥
|
|
|
|
mężczyzna jest zazdrosny o swoją kobietę,
gdy zdaje sobie sprawę, że ktoś inny mógłby traktować ją lepiej.
|
|
|
|
Robaczki kochane, życzę Wam wszystkiego dobrego… szczęścia, miłości, zdrowia, pieniędzy? Wybierzcie sobie sami! Niech się Wam spełni każde marzenie ukryte na dnie Waszego serduszka, Klaudia! : *
|
|
|
|
W takich chwilach, po takich słowach od Ciebie, przestaje mi się chcieć wszystkiego.
|
|
|
|
Nie jest łatwo być kobietą. Za dużo się czuje, za dużo się wierzy, za dużo się chce.
|
|
|
|
chujowo, że dzieciństwo minęło...
|
|
 |
|
Tak dziwnie smakuje ta nienawiść względem Niego. Chociaż nie ma go już od ponad trzech lat w moim życiu, to wciąż czuję, że gdyby wrócił, gdyby się do mnie odezwał cały mój dotychczasowy świat ległby w gruzach. Był dla mnie kimś kogo nie można było nigdy zastąpić i chyba nigdy nie będzie można. Był takim moim oczkiem w głowie, cząstką szczęścia, miłości. Był dla mnie przyjacielem, bratem. Zawsze zabierał mnie w nietypowe miejsca i mówił, że tylko mi je pokazuje. Mówił i mu wierzyłam, bo nie chciałam sprawdzać, na ile prawdziwe są słowa płynące z Jego ust. I choć dzisiaj patrzę na dawne życie z dystansem, to nadal czuję w sercu pustkę, której nikt nie jest w stanie wypełnić. Nadal po moim wnętrzu rozlewa się smutek oraz ból rozpaczy, której nie jestem w stanie odsunąć od siebie. Może to zbyt silne uczucie było, a może tylko przywiązanie?/remember_
|
|
|
|
Dodaj komentarz
