 |
|
Jakież to męczące ciągle być sobą! Wręcz niedopuszczalne!
|
|
|
|
Kiedyśmy się rozstali, byliśmy jak dwoje dzieci, które gwałtownie zaprzyjaźniły się na jakichś imieninach i teraz patrzą na siebie, podczas gdy rodzice odciągają je za ręce, i jest w tym jakiś słodki ból i jakaś nadzieja, i już się wie, że jedno ma na imię Tony, a drugie Lulu, i to wystarcza, żeby serduszko było jak poziomka i...
|
|
|
|
[...] pozytywne uczucia tworzą złą literaturę [...]. Szczęście nie nadaje się do tłumaczenia [...].
|
|
|
|
[...] człowiek to zawsze więcej niż człowiek i zawsze mniej niż człowiek [...].
|
|
|
|
Wspomnienia mają tylko urozmaicać mało interesujące części przeszłości.
|
|
|
|
Co innego muzyka, która wywołuje emocje, a co innego emocje, które pretendują do tytułu muzyki.
|
|
|
|
[...] „klasy”, dziecinny rytuał kamyków i podskakiwań na jednej nodze, prowadzący do Nieba.
|
|
|
|
Nie wyobrażaj sobie, że telefon poda ci numery, które chciałbyś nakręcić.
|
|
|
|
Ciężko było przestać wierzyć, że kwiat może być piękny bez celu, ciężko przyjąć, że można tańczyć w ciemnościach.
|
|
|
|
I tak właśnie ci, którzy oświecają nas, sami są ślepcami.
|
|
|
|
Muszę znosić codzienny wschód słońca. To potworne. To nieludzkie.
|
|
|
|
[...] wszystko mu sprawia ból, nawet aspiryna.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
