 |
|
nauczycielka przewróciła na kolejną kartkę podręcznika. - teraz pytanie. czym jest miłość? pokażcie mi. - podjęła, po czym Jej powieki mimowolnie skurczyły się w wąskie otwory, a wzrok padał idealnie za mnie. odwróciłam się. wskazywał na moją osobę. - nic do Ciebie nie dociera! co od Niej chcesz?! - wykrzyknęła babka, a On prychnął tylko pod nosem, odsunął głośno krzesło i podszedł do mnie. - no problem. skoro tak, pokażę inaczej. - obdarzył katechetkę szerokim uśmiechem, przytykając swoje wargi do moich.
|
|
|
|
te wieczory, kiedy ratowało mnie jedynie zarzucenie Chady w głośnikach, pomieszane z odpaleniem fajki. odreagowanie, gdy siedziałam opierając się o tył łóżka, zagryzając wargi i hamując płacz. myśl, że w chuju mnie ma - idealnie bawiąc się na którejś z imprez, wlewa do gardła kolejną kolejkę czystej i wyrywa następną, naiwną panienkę.
|
|
|
|
dym z papierosa zakrył Jego uśmiech. spojrzenie mówiło, jak cierpi.
|
|
|
|
On nie rozumiał matematyki, ja - Jego osoby. z czasem nauczyłam Go, jak wyłącza się czynnik spod pierwiastka, dodaje potęgi, wylicza kąt wpisany. On? nauczył mnie kochać.
|
|
|
|
tyrytyty, 3000 wpisów - to też Wasza zasługa, dziękóweczka za wytrwałość w czytaniu! ♥
|
|
|
|
teraz chcę już tylko, żeby czasem się odezwał. dał o sobie znać mniej więcej raz w miesiącu z komunikatem, że żyje, w miarę dobrze, jeszcze jakoś to ciągnie, wyszedł z jednego bagna, ze śmiechem przypuszczając, że za chwilę wpakuje się w kolejne.
|
|
|
|
znów popełniam ten sam błąd. wchodzę w znane już bagno. znów jestem szczęśliwa.
|
|
|
|
nie było Go. nie było Go w umówionym miejscu którejś środy, kiedy wywinął się nauką do testu z którego i tak dostał laskę. nie było Go, gdy chorowałam, nie byłam przez ponad tydzień w szkole. nie przyszedł do mnie, głupio śmiejąc się, że przecież nie chcę, żeby się zaraził. bywał, czasem - gdy miał ochotę się zabawić, spędzić ciekawie noc, czy ogólnie, czas. zostawił mnie samą tamtej jesieni, kiedy moje życie całkowicie się sypało.
|
|
|
|
życie to zbiór potknięć - wychowawczyni zauważająca na ognisku przygotowane na później browce, pobrudzenie się czekoladą z batona między środkowymi lekcjami, skręcenie kostki, czy nadgarstka, przegrany mecz lub nieudana zagrywka. Ty, ja, wpadnięcie w Twoje ramiona, ten cały epizod, który pozostawił mi palące szramy na sercu, choć na dobrą sprawę nie czułam się, jak po zwykłym straceniu równowagi.
|
|
 |
|
Jestem z Wami tutaj ponad rok, już tyle czasu wylewam tu swoje uczucia... Te dwanaście miesięcy minęło niesamowicie szybko. Dziękuję, że przez ten rok jeszcze nie znudziły Wam się moje wpisy. Dziękuję, że mnie docenialiście. Dziękuję za każde z miłych słów, za każdy plusik, cytowanie i dodanie do obserwowanych... To liczy się dla mnie, bo ciepło mi na sercu, gdy ktoś powie mi 'tak, to mi się podoba, o , czuję tak samo'. Nieistotne, czy zajmę 7, czy 70, czy nawet 7000 miejsce w rankingu... Najważniejsze, że zajmuję jedno z kilku miejsc w czyimś sercu - i za to też serdecznie dziękuję, moim przyjaciołom, bez których wsparcia nie miałabym siły na dalsze pisanie. Kocham Was, bardzo... Życzę wytrwałości wszystkim osobom, które tworzą coś same, które nie wstydzą się pokazać własnej twórczości- jesteście świetni. Niech kolejny rok tutaj przyniesie tyle samo radości co ten miniony.
|
|
|
|
PRZYPOMINAM, ŻE WSZYSTKIE NIEPODPISANE WPISY UMIESZCZANE NA MOIM PROFILU SĄ MOJEGO AUTORSTWA. Jeśli kopiujesz- uszanuj to i podpisz. Nie masz praw autorskich do mojej twórczości. Dziękuję. ~ Wasza bezimienni .
|
|
Komentarze zablokowane
Link
|
|
|
|
|
Potrafię dawać ostatnie cząsteczki ciepła, ale potrafię też ochładzać, przepełniać wszystko zimnem, które ze mnie emituje. Potrafię cieszyć swoimi kolorowymi barwami, ale potrafię też smucić swoją szarością. Potrafię dawać radość, ale często przywołuję bolesne wspomnienia..Jestem jak jesień... Niedługo przeminę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
