 |
|
“Kobieta piękna, lecz pozbawiona bystrości umysłu, nie daje kochankowi nic poza fizycznym delektowaniem się jej urodą. Brzydka, ale mądra może do tego stopnia rozkochać mężczyznę w swojej inteligencji, że nie pragnie on niczego ponadto. Cóż może powiedzieć mężczyzna, któremu się trafia kobieta piękna, inteligentna i wykształcona?”
|
|
|
|
“Czasem pakujemy stare rzeczy i chowamy je na strychu, nigdy nie zamierzając ich wyjmować, ale nie potrafimy się ich pozbyć. Pewnie tak samo jak marzeń..”
|
|
|
|
- Jesteś zakochany?
- Zakochany to ja byłem tydzień po tym, jak ją zobaczyłem. Teraz... teraz uzależnienie od papierosów, alkoholu i narkotyków na raz jest mało porównywalne z tym, co czuję. Teraz szaleję, kiedy nie widzę jej pół dnia, nie mogę jeść, kiedy ona nie ma apetytu i nie mogę spać, kiedy jest w nocy poza domem. Czy Ty też odnosisz wrażenie, że ją kocham?
- Co mógłbyś zrobić dla kobiety z miłości?
- Zapytaj ją o najgłupszą, najtrudniejszą do zdobycia i najbardziej nierealną rzecz, jaką kiedykolwiek sobie wymarzyła, powiedz mi jaka to rzecz, a ja na drugi dzień położę Ci ją na biurku.
|
|
|
|
Nie bała się trudności, przerażała ją konieczność wyboru. Wybrać jedną z dróg oznaczało zrezygnować z innych. Miała całe życie przed sobą i bała się, że może w przyszłości żałować dzisiejszych wyborów.
„Boję się zaangażować”, pomyślała w duchu. Chciała przemierzyć wszystkie możliwe drogi, a pewnie skończy nie przemierzywszy żadnej..
|
|
|
|
– Jak mam rozpoznać swoją Drugą Połowę?
– Nie bojąc się ryzyka – odpowiedziała. – Ryzyka porażki, odrzucenia, rozczarowań. Nigdy nie wolno nam rezygnować z poszukiwania Miłości. Ten kto przestaje szukać, przegrywa życie.
|
|
|
|
- Minęło pół roku, a Ty dalej zapluwasz się herbatą gdy go widzisz.
- Czas jest przeciwko mnie.
- Po prostu nie chcesz o nim zapomnieć.
- Problem w tym, że ja nie mam o czym zapominać. Nie łączyło nas nic oprócz paru przypadkowych rozmów, uśmiechów i dróg. Po prostu każde jego słowo wywarło zbyt duże piętno na życiorysie. Byle korektor i ruch zegarka w przód tego nie zmyje..
|
|
|
|
“Myślisz, że tak łatwo się odkochać? Że wystarczy kogoś innego poznać? Że złe cechy wypisać? Naiwna jesteś. To nie przejdzie tak łatwo. A może Ty nie chcesz żeby przechodziło, co? Przyznaj się. Ty Go chcesz nadal kochać, prawda? Nadal Ci na Nim cholernie zależy. Och, nie oszukuj się. Przecież widzisz, że On ma Cię gdzieś! Nic Go już z Tobą nie łączy. I nie łudź się, że kiedyś puści sygnał, czy ,że może o urodzinach będzie pamiętał. Ha, On celowo tego nie zrobi, celowo zapomni.. Przejrzyj na oczy w końcu! To tak cholernie trudne, ale musisz być silna.”
|
|
|
|
“Miałam postanowienie, że się pierwsza do Ciebie nie odezwę, bo nie chciałam żebyś wiedział jak bardzo mi Ciebie brakuje i jak bardzo mi na Tobie zależy. Trzymam się tego twardo, chociaż czasem czuję, że robię to wbrew sobie.”
|
|
|
|
Powiedziałam, że już nie zadzwonię,
dzwoniłam.
Powiedziałam - "Idź już lepiej do niej" -
kręciłam.
Powiedziałam - "Nic już nie pamiętam"...
A jakże!...
Powiedziałam - "Cóż nie jestem święta!" -
to fakt, że
okłamałam Ciebie tyle razy,
mój miły,
jakoś na to nie brak mi fantazji
i siły.
Powiedziałam - "Już nie będę czekać" -
Czekałam...
Bo czasami chce się do człowieka -
ja chciałam!
|
|
|
|
Ona po prostu miała tego wszystkiego dosyć, wiesz? Przestała się przejmować, zaczęła tłumić w sobie wszystkie uczucia. Ból, który zadawałeś jej coraz częściej.. Na początku zabijał, ale nauczyła się z nim żyć. Było ciężko, owszem. Może nie jest jej lepiej, ale na pewno trochę łatwiej.
|
|
|
|
- ...I wtedy książę przestał się do niej odzywać.
- Ojej! i co było później?
- Nic, księżniczka wróciła do swojej wierzy i czekała na następnego.
- Nie tęskniła?
- Oczywiście że nie. Przynajmniej tak sobie wmawiała..
|
|
|
|
“Czasami mi się wydaje, że mogę bez niego istnieć. Że wcale o tym nie myślę i niczego mi nie brakuje. I że to wcale nie jest istnienie połowiczne, niepełne, wybrakowane jak popsuty przedmiot. Chodzę, mówię, śmieję się, czytam, bawię się, myślę. Ale to nie tak. Zawsze przychodzi moment, w którym coś mnie nagle uderza, że mało nie zwala mnie z nóg. Jakaś porażająca, nagła świadomość niepełności, niekompletności, pustki. Jakbym otworzyła drzwi, za którymi nic nie ma..”
|
|
|
|
Dodaj komentarz
