 |
|
Za karę rany solę bo nie jestem ideałem. Kiedyś serce kochane, teraz skamieniałe.Talent do rozczarowań po latach poznałem. — AK-47
|
|
 |
|
Dobry związek to akceptacja, seks i porozumienie.
|
|
|
|
To mało istotne, tylko chce mi się płakać. Kiedy wącham twój kołnierz i czuję jej zapach.
|
|
|
|
Świat to gromada zwierząt wałęsających się po gównie.
|
|
|
|
Miłość poznaje się po tym, że czyjegoś głosu pragniesz bardziej, niż ciszy.
|
|
|
|
"Spójrzmy na siebie i poudawajmy, że nic nas nie łączy."
|
|
|
|
Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.
|
|
 |
|
Jeżeli miałbym zostawić wszystko, i za horyzont prysnąć, wziąłbym Cię za rękę i uścisnął ją szybko.
Szepnął, że Cię kocham mocno i stawiam na nas, i nie wiedziałabyś o tym nawet, jeśli bym kłamał. Jeżeli tak zrobię, to nie będzie Twoja wina. Przeklnę nas lecz nie dowiesz się, że nic nie zrobiłaś. Jutro będziesz mi życzyć, żebym skończył w rowie... Za to, że nie powiedziałem Ci, że chciałem odejść. A jeśli byłbyś moim najlepszym kumplem, nie dowiedziałbyś się, że mam w dupie ten bajzel. Wpadłbym do Ciebie i postawił wódkę
i ostatni dzień spędziłbym z Tobą w knajpie. Ostatni raz śmialibyśmy się z naszych byłych. Bełkotali jakie były głupie, że nas rzuciły. Odprowadziłbym Cię pod dom, zbił pięć chłopaku...A sam nowe życie zacząłbym na kacu.
|
|
|
|
Poczułem się w tym wszystkim niczym cierń, który zdolny jest tylko ból zadawać, bo na nic innego widocznie już mnie nie stać.
|
|
|
|
jestem troszkę smutna. czuję się troszkę samotnie. troszkę się boję. troszkę sobie nie radzę. troszkę nie mogę na siebie patrzeć. troszkę płaczę. troszkę się nienawidzę. troszkę cierpię. potrzebuję troszkę pomocy. troszkę nie chcę żyć. — troszkę bardzo.
|
|
|
|
Często mówi się nam w smutnych chwilach, że czas leczy rany. To bzdura. W rzeczywistości jesteś załamany, zasmucony i zapłakany tak, że wydaje ci się, iż to nigdy się nie skończy - aż dochodzisz do stanu, w którym zaczyna działaś instynkt samozachowawczy. I przestajesz. Po prostu nie chcesz lub nie możesz robić tego nadal, ponieważ ból jest zbyt wielki. Blokujesz go. Negujesz. To jednak nie leczy rany.
|
|
|
|
Pesymiści łatwiej doceniają to, co dobre, bo nie oczekują, że sprawy ułożą się po ich myśli i zachwyca ich każdy drobny sukces, od czasu do czasu rozjaśniający ponury horyzont.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
