|
siedziałam pod klasą z przyjaciółkami, kiedy nagle podleciały do nas 3 dziewczyny, pytając o coś jedną z dziewczyn, z którą gadałam. nagle zwróciły się do mnie. - czemu Ty ciągle się uśmiechasz? - zapytała jedna, uciążliwie patrząc mi w oczy, które powoli chciały uciec od jej podejrzliwego spojrzenia. - no właśnie. czemu zawsze chodzisz szczęśliwa? - spytała druga, również paraliżując mnie spojrzeniem. - cóż... taki mam wyraz twarzy. - odparłam, uśmiechając się, mimo faktu, iż znów dałam im powód do rozmyśleń. skuliłam nogi pod siebie i zaczęłam myśleć, a chowając twarz w dłoniach dałam upust łzą. po 15 minutach wytarłam mokre oczy i wstałam, podążając do okna ze świadomością, że znów mam na twarzy ten wielki, sztuczny uśmiech. ten, który przyklejałam, który one chciały odkleić. / eL
|
Dodaj komentarz
