 |
|
cz. 2 zamykasz się w pokoju, włączasz pogłaśniasz najbardziej jak możesz muzykę w słuchawkach by przyciszyć wspomnienia ale to żaden sposób. innych możesz okłamywać ale dobrze obie wiemy, że nie potrafisz o nim zapomnieć i pozbyć się tego wszystkiego. a teraz połóż się, zamknij oczy wyobrażając sobie Jego twarz, ten uśmiech, który widziałaś za każdym razem kiedy się spotykaliście. słone łzy śpieszą się po policzkach kierując się w stronę ust na których on składał Ci delikatne a czasem przesiąknięte pożądaniem pocałunki. szybko je obetrzesz, przekręcisz się na drugi bok i dokładnie okryjesz kołdrą i to właśnie wtedy czujesz się bezsilna, prawda? zadziwiasz mnie, że po takim czasie ty nadal przeżywasz to jak wtedy pierwszego dnia. ale Cii, dziś już idź spać, jutro znowu się spotkamy. Ps. Przeszłość
|
|
|
|
cz. 1 znów mija kolejny dzień i nadchodzi wieczór. czy ja dobrze widzę? na Twojej twarzy pojawił się uśmiech, po co udajesz? zdejmij go i zachowaj na następny dzień, przecież wiem, że nawet będąc ze znajomymi sprawdzałaś co kilka minut telefon czy przypadkiem się nie odezwał. opowiedz mi, ile już mija dni odkąd on odszedł? tylko nie mów, że szczęśliwi czasu nie liczą bo nawet jak będziesz to sobie wmawiać po kilka razy dziennie to tak się nie stanie. w głowie dokładnie obliczasz, który jest dzień odkąd postanowił przekreślić tą miłość, codziennie to robisz.
|
|
|
|
nie wiem jak byłoby bez Ciebie a może nawet nie chcę sobie tego wyobrażać, nie znoszę tego kiedy się kłócimy się o głupoty a zaraz potem przytulasz mnie zapłakaną i cała złość mija. nie pojmiesz tego jak jestem zazdrosna o każdą dziewczynę, która choć raz Cię dotknęła i to nie jest kwestia zaufania ale już od dziecka nienawidziłam się dzielić rzeczami i ludźmi. było między nami różnie ale ja nigdy nie przestałam wierzyć w to, że będzie dobrze i jeszcze razem usiądziemy przed telewizorem i oglądając głupią bajkę będziemy się przytulać, dawać sobie wzajemnie szybkie buziaki i kłócić się o to kto kogo bardziej kocha. boję się mówić, że jestem teraz najszczęśliwsza bo chcę stwierdzać, że każdego dnia jestem jeszcze szczęśliwsza niż poprzedniego dzięki Tobie. jesteś wszystkim i jeśli świat miałby się zatrzymać to właśnie teraz bo pewnie mogłabym powiedzieć, że doświadczyłam w życiu czegoś najcenniejszego - miłości drugiego człowieka i pełnej akceptacji.
|
|
 |
|
Widzisz. To spadająca gwiazda. Chciałabyś żeby spełniła wszystkie Twoje życzenia, no dobra nie musi wszystkich, ważne żeby spełniła to jedno najważniejsze. Chciałabyś aby sprawiła, że szczęście powróci w Twoje progi, że znów ujrzysz jego uśmiechniętą twarz. Patrzysz w niebo i wiesz, że najbardziej pragniesz właśnie tego. Łudzisz się, że stanie się cud, ale przecież żadne gwiazdy nie spełniają życzeń. One tylko spadają i tak pięknie wyglądają. / napisana
|
|
 |
|
Tak mogę to powiedzieć. Nie kocham Cię. Kochałam innego Ciebie. Nigdy Cię nie idealizowałam ale mogę śmiało powiedzieć, że byłeś wspaniały. W mojej pamięci wciąż taki jesteś ale przecież nie można kochać tak. Aktualnie nie masz żadnych z tych wartości które podziwiałam w Tobie i które pokochałam. To co wyróżniało Cię od innych chłopaków znikło. Czy jest możliwe że zamiast dorastać ktoś zrobił coś zupełnie odwrotnego? Chyba jednak to jest możliwe. Stałeś się już tylko z tych chłopaków którzy traktują dziewczyny przedmiotowo. Nie wyróżniasz się niczym od innych. Życzę Ci żebyś znowu uwierzył w miłość i zrozumiał że teraz nie jesteś dobry. Ale w sumie Ty to wiesz. / i.need.you
|
|
|
|
błądzę pośród myśli skierowanych głębokim uczuciem w twoją stronę. / i.need.you
|
|
|
|
jak nie będziesz mógł dojść do siebie to chodź do mnie . / i.need.you
|
|
|
|
samotne wieczory z Tobą w myślach / i.need.you
|
|
|
|
i życzę sobie byśmy posiadali przycisk 'usuń' by usunąć część wspomnień, których nie chcemy. / i.need.you
|
|
|
|
jutro to tylko słowo, jutro staje się dziś i wszystko znowu jest takie skomplikowane. / i.need.you
|
|
|
|
nie było dnia, w którym nie myślałabym, co by było gdyby. / i.need.you
|
|
|
|
To jest nigdy niekończąca się myśl. Ona prześladuje mnie każdego wieczoru, każdej wolnej chwili, którą chciałabym spędzić w spokoju. To wszystko wraca jak za pstryknięciem palcami. Prześladuje mnie uczucie, że mogłam bardziej, że więcej, że trzeba było mocniej działać, a nie czekać na cud, który nigdy nie nadejdzie. I nie wiem jak mam sobie to wszystko wytłumaczyć, jak wybaczyć sobie, jak zrozumieć, że to może było nieuniknione. Pokładam winę nie tylko w nim, ale właśnie i w sobie, chociaż nie wiem czy zawiniłam. Kocham go i czuję, że zrobiłam zbyt mało, że za szybko się poddałam. To jest cholerne uczucie, które wyniszcza od środka. Dodatkowo najgorsze jest to, że nawet nie wiem jak się tego pozbyć, a do momentu kiedy to wszystko będzie we mnie siedzieć, ja nie będę potrafiła normalnie żyć. / napisana
|
|
|
|
Dodaj komentarz
