|
Noszę w sobie tyle skrywanego bólu, o którym nikt nigdy nie słyszał, że jest mi coraz ciężej oddychać. Brakuje mi tchu, nie mam siły iść naprzód z tym bagażem, który jest tak okrutnie przytłaczający, że nie pozwala mojemu ciału nabrać powietrza, które rozprowadzi we mnie życie. Bo oddycham skażonym powietrzem, pełno tu brudu, bakterii, żałości, pyłu, rozpaczy i smutku. I szukam pomocy, i rozgrzeszenia, i chcę przestać widzieć coś, czego nie ma, i nie chcę cierpieć przez coś, co nie zadaje bólu. I chcę żyć, nie istniejąc./black-lips
|
Dodaj komentarz
