|
Cisza dziś dotrzymuje mi towarzystwa.Cztery ściany na drugim piętrze są najbezpieczniejszą samotnią dla tak rozerwanej duszy,pełnej niepokoju i sprzecznych emocji.Ciche monologi,niewypowiedziane słowa są gdzieś obok,czuję jak krążą nad głową,a resztki złudnych nadziei powoli osiadają na meblach niby kurz.Odbicie księżyca ożywia przestrzeń,zamykam oczy i widzę dwie postacie patrzące kochającymi oczami w swoje źrenice,uśmiechają się i nie istnieje żadne inne życie prócz tego jedynego,zamkniętego w ścianach tego miejsca,widzę jak wychodzi,powoli zamyka za sobą drzwi,a przestrzeń staje się całkiem pusta.Otwieram oczy,wskazówki zegara bezlitośnie przesuwają się do przodu,a ona nadal tu jest.Odbicie w popękanym lustrze przypomina jej o istnieniu,podkrążone oczy i zaczerwienione źrenice,zapadnięte powieki,delikatnie marszcząca się skóra i szorstki dotyk,wysunięte obojczyki i zaschnięte na policzkach łzy.Jeśli jeszcze w sobie coś ma to resztki tęsknoty,dusza i serce wyszły za nim/dajmitenbit
|
Dodaj komentarz
