 |
|
ryczę jak śmieć, jedyne czego zaczynam chcieć to rtęć w moim gardle nim temperatura spadnie i w morzu amoku rozsądek rozłoży żagle
|
|
|
|
gdybym coś zmienić mogła pomiędzy nami
to dziś bym wolała, żebyśmy się NIGDY nie spotkali
|
|
|
|
ból też opadł został strach i gniew, żal i rozpacz wszystko powoli dochodzi do mnie otrząsam się z goryczy najlepszych wspomnień
|
|
|
|
wyrzuty sumienia, a po nich szczerość walka ze sobą z dnia wczorajszego modlę się o to, chociaż nic nie pomoże, gdy przeznaczenie w parszywym humorze
|
|
|
|
już nie umiem się smucić, umiem się wkurwiać.
|
|
|
|
pamiętam, kiedy jeszcze inny tu był ten powietrza zapach
i brak mi czasu, który nadal prędko spieprza w latach
|
|
|
|
kolejny raz zwątpiła w nas i w cały świat i w prawdę, gdy cały świat im kradł marzenia, świat zabił uczucia
|
|
|
|
milczę, jakby ktoś trzymał zimny nóż na moim gardle i choć chłód mnie przenika, to wszystko jest nieważne
|
|
|
|
chcę roztopić się w Twoim wzroku
bo mam dość życia jak we śnie.
|
|
|
|
to co było nie wróci, wiem, choć czasem mam nadzieję po co mam więc pamiętać, ktoś by powiedział stare dzieje..
|
|
|
|
chyba łzy mam w oczach chociaż chyba nie mam łez
|
|
|
|
Dodaj komentarz
