 |
|
może i piszę przygnębiająco, ale przynajmniej szczerze. / tonatyle
|
|
|
|
zawsze czułam się zbędna. ludzie nie przepadali za mną, ponieważ zawsze byłam cicha. wolałam słuchać, pośmiać się z innymi, niż mówić bez końca o rzeczach kompletnie nieistotnych. mało kto to rozumiał, a co więcej akceptował. przywykłam do tego przez lata i staram się patrzeć na wszystko inaczej. zrozumiałam, że taka jestem i nigdy się nie zmienię. szkoda tylko, że niektórzy wciąż nie potrafią tego dostrzec. / tonatyle
|
|
|
|
często czuję, że życie przytłoczyło mnie już w całości. nie mam siły na bitwy z przeciwnościami, wyzwaniami i ludźmi. czuję się jak staruszka, która nie zrobiła w swoim życiu niczego produktywnego. nie mam tej energii, o której mówią wszystkie książki naukowe. chciałabym odżyć, cieszyć się tym, co mam i walczyć o to, czego wciąż mi brakuje. nie przejmować się ludźmi, ich opinia na mój temat, jest ich problemem. chcę po prostu robić swoje. żyć. / tonatyle
|
|
|
|
od jakiegoś czasu myślę o życiu. o tym, jakie potrafi być niesprawiedliwe i daremne. bez problemu dostajesz wszystko, czego nie chcesz, ale rzadko kiedy to, czego naprawdę pragniesz i potrzebujesz. denerwują Cię obcy ludzie, ale rodzina wcale nie jest lepsza. pomyślisz o kimś, kto zazwyczaj jest Ci obojętny przez zaledwie parę minut, spotykasz go parę dni później, jakby przypadkiem. ale kiedy chodzi o osobę, której szczerze potrzebujesz, o której myślisz od miesięcy, jak nie od lat i bardzo zależy Ci na rozmowie z nią, czekasz jak na cud. trwa to tak długo, że w końcu tracisz nadzieję, że to wszystko w ogóle ma jeszcze sens. / tonatyle {dzisiejsze przemyślenia}
|
|
|
|
może kiedyś zrozumiem i przyjmę wszystko z pokorą, ale obecnie męczę się przy całym tym gównie, które mnie otacza. / tonatyle
|
|
|
|
może nie tyle, że wszystko było lepsze, ale łatwiejsze. nie myślałam każdego poranka o życiu, o tym co mnie czeka i ile będę musiała jeszcze znieść. wstawało się z uśmiechem i nadzieją, że rozpoczął się kolejny dzień warty zapamiętania. w tamtym okresie mało który taki nie był. / tonatyle
|
|
|
|
czasem chciałabym znowu stać się tą szczęśliwą dziewczynką, której do szczęścia potrzebna była słoneczna pogoda, wygodne buty i grupka dzieciaków do berka. / tonatyle
|
|
|
|
chciałabym odsunąć tych, którzy odsunęli mnie już dawno temu. / tonatyle {przemyślenia z 13.01}
|
|
|
|
błądzę gdzieś pomiędzy pustką a dopełnieniem. / tonatyle
|
|
|
|
Wiem, że nuda zabija związki. Ani przez sekundę nie czułem nudy z moją żoną i ona mam wrażenie też nie. Zawsze jest tak, że emocje gasną, ale cały czas trwa związek duchowo emocjonalny. I on cały czas inspiruje, cały czas kręci. Człowiek wstaje rano i jest ciekaw, co ona powie. Po prostu. Zwyczajna rzecz. Nie ma tak, że ktoś cię znudzi, to mówisz danke. To ja sobie znajdę nową lalkę i będę się bawił. Nie ma tak, bo wtedy człowiek zostaje z szeregiem lalek albo ze wspomnieniami o nich. Do człowieka trzeba się dogrzebać, doskrobać. To nie jest tak, że jak cię żona zmęczy, znudzi to jest koniec. Wystarczy chwilę przeczekać i już jest dobrze. / Andrzej Stasiuk {śliczne ♥}
|
|
|
|
gdyby ogień był w stanie usunąć niepotrzebne wspomnienia, moja przeszłość już dawno stanęłaby w płomieniach. / tonatyle
|
|
|
|
potrafię wyrzucić stare trampki, zbędne papiery i inne niepotrzebne duperele, ale bezużyteczne wspomnienia nie dają się tak łatwo usunąć. / tonatyle
|
|
|
|
Dodaj komentarz
