 |
|
Może to cię czegoś nauczy. Może w końcu zaczniesz myśleć o sobie, przestaniesz oglądać się na ludzi i uświadomisz sobie, że jeśli tylko będziesz chciała jesteś w stanie osiągnąć wszystko czego pragniesz.
|
|
|
|
Kiedyś mówiłem: Jeśli Ty zaopiekujesz się mną, ja zaopiekuję się Tobą.
Dziś mówię: Ja zaopiekuję się sobą dla ciebie, jeśli Ty zaopiekujesz się sobą dla mnie."
|
|
|
|
'Więc prawdopodobnie zawsze będziesz przyspieszać mój puls.'
|
|
|
|
"I poczuć smak i zapach skóry Twej pod uszami, w zgięciu kolan. I poczuć tą cudowną jedność, gdy Twój wydech, a mój wdech..
|
|
|
|
"Może to właśnie Twój uśmiech sprawia, że czyjeś serce zaczyna szybciej bić."
|
|
|
|
Ludzie to są kurwa głupi. Codziennie się człowieku zastanawiam, jak ludzie mogą być tacy kurwa głupi.
|
|
|
|
Może brakować mi słów, ale nie własnego zdania.
|
|
|
|
Największą motywacją do życia, jest świadomość, że gdzieś tam jest ktoś, kto możliwe że widzi w Tobie więcej niż Ty sam w sobie widzisz....
|
|
 |
|
trzecia w nocy, zamknięte powieki, Jego oddech na twarzy, wersy Chady, za dużo słów o tak dużym znaczeniu i uczucie, które przerastało nawet moje, podobno dzielne, serce.
|
|
|
|
jak nie rozsypię się na kawałki przez te plus minus sto dni bez Niego, to będę mistrz.
|
|
|
|
dostałam od niego to pełne poczucie opieki - ramiona, które potrafiły otulić moje, wedle nastroju, na wysokości barków czy talii; dłonie, które zaciskały się na moich lub głaskały mnie po głowie, ramieniu, brzuchu czy plecach; troskę, która przemawiała jego głosem zadając wciąż pytania czy wszystko w porządku, dobrze się czuję, czy lepiej, na które odpowiadałam raz na jakiś czas, w między czasie ucinając sobie drzemki. dostałam te wargi, ten język, te serie pocałunków, a nie roztkliwiając się, całuje najlepiej. mogę wymieniać całą paletę jego narządów - brzuch, który zabójczo mnie kręci, tyłek, którym się potężnie jaram, ale jedną cząstkę uwielbiam w nim najbardziej i to o jej zdobycie i funkcjonowanie będę walczyć najmocniej-serducho, które tak pięknie bije mu w piersi.
|
|
|
|
pamiętam, że jako dziesięciolatka zgubiłam w szkole portfel i pamiętam tamtego chłopaka, który pławił się na apelu pochwałą za odnalezienie i zwrócenie go, podczas kiedy ja płonęłam rumieńcami za własne roztrzepanie. pamiętam, że był, istniał gdzieś w mojej głowie, bez imienia. pamiętam tamten ciepły wrześniowy dzień 2009, swędzącą rękę pokrytą gipsem i jedno zdanie, które padło z ust tamtego typa, a które przykuło moją uwagę wyłącznie do jednego segmentu: oczu. pamiętam jak zapukał, w mostek lub któreś z żeber, a ja nie mając świadomości następstw otworzyłam mu drzwiczki do serca. pamiętam zadry, ból, stratę i kilka kubków łez. oraz czas, całą masę dni, miesięcy, co w końcu złożyło się na lata. niczego nie zapomniałam, zaczynając na tym marnym portfelu, kończąc na tym jak to jest go kochać. przeładowanie ogromem chwil, pikawa, która już ledwo dyszała i pewność, że muszę znów się w to wpakować, z jego ustami na swoich.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
