 |
|
Ocal mnie nim utracę wiarę w sens.
|
|
|
|
powiedz jak pokonać w sobie gniew..
|
|
|
|
coraz więcej ludzi, coraz mniej nas
|
|
 |
|
Stanęła na Jego trampkach , aby dostać się do Jego ust .
Odepchnął ją , usiadł , wziął na kolana i musnął w usta .
Poczuła Jego leciutki uśmiech . . . wyszeptał jej do ucha
' to ja tu się muszę starać, kochanie '
|
|
 |
|
za każdym kolejnym razem, prymitywnie sobie powtarzamy jakimi skurwysynami jest płeć brzydsza. jak bardzo ranią, zawodzą, krzywdzą i odchodzą. pojawiają się, żeby nabrudzić. spierdalają, a my sprzątamy. ale mimo tego i tak się decydujemy na kolejnego z nich. mając świadomość ile będziemy zamiatać wspomnienia pod dywam i jak długo spierać wino z pościeli. wiemy, że czeka nas sprzątanie jak po dużym ruchu w burdelu, ale i tak się na to decydujemy dla pierdolonego czucia się potrzebną.
|
|
|
|
nie obiecuj, że bedziesz. obiecaj, że pojawisz się chociaż raz w tygodniu, żeby potrzymać mnie za rękę. w to jestem bardziej skłonna uwierzyć. i zdecydowanie bardziej wolę być trzymana za rękę, nijeżeli za serce.
|
|
|
|
powiedział, że kocha odchodząc. wolałaby, żeby ją nienawidził zostając.
|
|
|
|
nie rozumiesz, nie widzisz tego co jest dla Ciebie tlenem. absurdem jest fakt, ze zauwazasz to dopiero gdy odetna Ci jego dopływ. dusisz się, po omacku starając się nabrać powietrza. wspomnienia, który jak zakażony tlen wirują w Twoich płucach dusząc Cię jeszcze bardziej. nie możesz otworzyć okna. jesteś bez wyjścia. dławienie się brakiem powietrza, czegoś najcenniejszego, najistotniejszego jest Twoim jedyną opcją, jaką możesz brać pod uwagę. warto doceniać, że nasze serce ma czym oddychać. w każdej chwili ktoś może nam zapierdolić butle tlenową. nasze szczęście.
|
|
|
|
czas goi rany, kto tak powiedział? na tym pieprzonym betonie wciąż leżą wspomnienia.
|
|
|
|
potrafisz oddychać, ale nie potrafisz żyć
|
|
|
|
nie ukrywam, że ciągle przeszywa moje myśli...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
