 |
|
nasze pokolenie - nasączone bólem i łzami, wódką i fajkami. pęknięte serca i poszarpane dusze. sztuczne uśmiechy i sztuczne ciała. fałszywe gesty i dwulicowe zachowania. brudni, puści, zagubieni, samotni.
|
|
|
|
To, że wspominam o Nim coraz rzadziej nie znaczy, że o Nim zapomniałam. On nadal jest w moim sercu, zawsze tam będzie.
|
|
|
|
Coś nagle przepadło, coś gdzieś pękło, wszystko przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie.
|
|
|
|
a jednak przy każdej niepewności tkwi odrobina nadziei, z której nie potrafisz zrezygnować.
|
|
|
|
coraz rzadziej ludzie doceniają proste gesty, a to właśnie one mają największe znaczenie.
|
|
|
|
te wszystkie rozstania - nie musiały kończyć się bezsennością, otulaniem kołdrą, gdy drżało całe ciało i przygryzaniem wargi, by milczeć, nie krzyczeć z bólu. nieporozumienia - nie musiały oznaczać zerwanych znajomości. nie powinny popłynąć łzy w tak wielu momentach, kiedy wystarczyło odwrócić się, nie dyskutować. ścieraliśmy sobie serca, upadając. zapominaliśmy, że potknięcie nie musi mieć następstwa w upadku.
|
|
|
|
nie zostawia się ludzi topiących się w bagnie własnych urojonych psychoz. i depresji.
|
|
|
|
Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak łatwo przywiązuję się do ludzi i jak bardzo potrafię tęsknić
|
|
|
|
trzeba wyluzować, bo to przecież tylko miliony nic nie znaczących słów
|
|
|
|
Najtrudniej jest dotrzymać słowa danego samemu sobie.
|
|
|
 |
zadałeś niesamowity ból mojemu sercu, uderzając w nie słowami, których nie chciało słyszeć. ~schooki~
|
|
|
|
Boje się, że przestanie się o mnie starać. Że zrezygnuje, bo tak trudno mnie zrozumieć, bo jestem taka uparta i taka trudna.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
