 |
Boję się, naprawdę bardzo się boję. Boję się, że już nigdy nikt nie będzie dotykał z taka czułością jak on. Boję się, że nikt nie będzie miał takich dłoni jak on. Boję się, że nigdy już nie będę czuła się tak potrzebna jak mu. Boję się, że nigdy już nie będę tak szczęśliwa jak dzięki niemu. Boję się, że z nikim nic już nie będzie takie bez pośpiechu i takie pierwsze jak z nim. Boję się, że żaden chłopak już się przede mną nie otworzy tak jak on. Boję się, że nikt już nie będzie taki wyjątkowy jak on. Boję się, że go nigdy już nie będzie. Strasznie się boję.
|
|
 |
Raz , dwa , trzy , babajaga paczy .
|
|
 |
Szlachta nakurwia cytrynówkę z kubeczków .
|
|
 |
A jej ? Jej mogę powiedzieć wszystko , nigdy mnie nie wyśmieje. Zawsze jest przy mnie gdy naprawdę jej potrzebuję. Śmieje się z moich żartów które tylko my rozumiemy, pociesza, piję wódkę, kopsnie szluga i porozmawia o rapie. Dziękuję Bogu za taką osobę jak ona, bo prawdziwą trudno znaleźć w dzisiejszych czasach pełnych fałszu i kurestwa. Dziękuję . ; *
|
|
 |
ja się pytam , co wy się tak żydzicie na te plusy ? ;o
|
|
 |
" Wszyscy nas w chuja robią bo jesteśmy parodią ! Dzięki tym którzy reprezentują polskie godło ! "
|
|
 |
Ej , przypierdol plusikiem , tak dla wkrętu .
|
|
 |
nadchodzą momenty, kiedy niesamowite ciepło oblewa wnętrze Twojego ciała, chcąc ugotować każdy z Twoich organów. serce zaczyna skakać jak wirująca pralka. chcesz krzyczeć, ale odbiera Ci mowę. pragniesz płakać, ale Twoje kanaliki łzowe odmawiają posłuszeństwa. rzucasz się w amoku, nie wiedząc co robić. patrzysz ślepo w jeden punkt, opadając z sił. nie potrafiąc uwierzyć w coś co Cię właśnie spotkało. budzisz się w środku nocy, oblana potem na dywanie, na który upadłaś z niemocy. rękawy brudne od tuszu. pod paznokciami tynk ze ścian. a podniesienie powiek staje się jedną z brutalniejszych rzeczy jakie Cię ostatnio spotkały. wehikuł czasu zabiera Cię do rzeczywistości, teraźniejszości nieusilnie każąc Ci z nią walczyć, wiedząc że nie masz najmniejszych szans bo chociażbyś spłonęła od wewnątrz, paląc każdy z własnych organów począwszy od serca uczucie przerażenia nie spłonie już nigdy.
|
|
|
|