 |
|
Ile niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych.
|
|
|
|
„Zaproś mnie do swojego nieporządku.”
|
|
|
|
(..)nie ma niczego bardziej przygnębiającego dla człowieka niż przywyknąć do bycia niekochanym, wziąć to za stan naturalny, oczywisty, za regułę, potwierdzaną czasem wyjątkami.
|
|
|
|
Samotność, prawdziwa samotność bez złudzeń, to stan poprzedzający obłęd lub samobójstwo.
|
|
|
|
Jestem sam. Sam tutaj i sam na świecie. Sam w sercu i sam w głowie. Sam wszędzie przez cały czas, od kiedy pamiętam. Sam w Rodzinie, sam z przyjaciółmi, sam w Pokoju pełnym Ludzi. Sam, kiedy się budzę, sam każdego koszmarnego dnia, sam, kiedy w końcu nadchodzi ciemność. Jestem sam na sam z przerażeniem. Sam na sam z przerażeniem.
Nie chcę być sam. Nigdy nie chciałem być sam. Kurewsko tego nienawidzę. Nienawidzę tego, że nie mam z kim porozmawiać, nienawidzę tego, że nie mam do kogo zadzwonić, nienawidzę tego, że nie mam nikogo, kto potrzyma mnie za rękę, przytuli mnie, powie mi, że wszystko będzie w porządku. Nienawidzę tego, że nie mam nikogo, z kim mógłbym dzielić nadzieje i marzenia, nienawidzę tego, że przestałem mieć nadzieje i marzenia, nie znoszę tego, że nie mam nikogo, kto powiedziałby mi, żebym się trzymał, że jeszcze kiedyś je odnajdę.
|
|
|
|
- Na pustyni jest się trochę samotnym.
- Równie samotnym jest się wśród ludzi.
|
|
|
|
"Marzę o ucieczce, gdziekolwiek".
|
|
|
|
"Każdy moment powinien być podniesiony do godności. Nie można mówić: to nie jest ważne. Bo przecież życie jest w każdym momencie. Każdy moment jest bardzo ważny. To jest takie dziwne, że jesteśmy uczeni tego, że np. życie zawodowe jest nieważne, a ważne są dwa tygodnie urlopu, albo niedziela jest ważna, a tydzień nieważny – takie przekonania to narzędzia opresji nas wszystkich. Tak, jakby nic ważnego nie mogło się przydarzyć, kiedy jesteś w piżamie, a przecież wtedy może się wydarzyć najważniejsze".
Marlene Streeruwitz w książce "Głośniej! Rozmowy z pisarkami"
|
|
|
|
"Wszystko jest wrażliwością, od miękkich ust po niepewność rąk".
Ingmar Bergman "Laterna magica"
|
|
|
|
"A to są nasze ulice, tutaj się kochaliśmy, to
jest nasz akademik, nasza stancja, pokój, to tutaj
są strychy, na których czyniliśmy miłość.
A tam jest nasz park, ponieważ nie było
dla nas miejsca, więc nasza była ziemia, trawa
i przedmieścia, to jest to drzewo, ono na pewno
ma ślad. A tu leżeliśmy i tutaj rósł dziki szczaw,
który jadłem jak zwierze, i tutaj jest kawiarnia,
w której piliśmy kawę, tanią, marną kawę, a tu piliśmy
wódkę, marną, dobrą wódkę. Legendarne miasto.
Jest most, przez który szedłem później, most lekki jak włos,
wiał wiatr i był listopad i czarna rzeka i niebo było jak węgiel,
miasto było czarne, zupełnie nie jak teraz, wszystko
było czarne i trzeba było otworzyć skórę, żeby ujrzeć kolor"
Tomasz Różycki "Żarłacze i mątwy"
|
|
|
|
"Mówić o pokoju, to mówić o czymś, co nie istnieje. Prawdziwy pokój nie istnieje w naszym świecie i chyba nigdy nie istniał inaczej niż jako cel, którego wyraźnie nie potrafimy osiągnąć. Odkąd człowiek żyje na tym globie, używa przemocy i rozpętuje wojny, a kruchy pokój, który czasem nastaje, jest nieustannie zagrożony. (...) Może powinniśmy, po tylu tysiącleciach nieustannych wojen, zadać sobie pytanie, czy nie ma jakiegoś błędu konstrukcyjnego w ludzkiej naturze, skoro zawsze sięgamy po przemoc? Czy jesteśmy skazani, aby zginąć na skutek naszej własnej agresji?"
Astrid Lindgren "Żadnej przemocy!"
|
|
|
|
" — Minęło, a mnie wciąż dręczy. Spać nieraz nie mogę, tylko myślę i myślę".
Wiesław Myśliwski "Ostatnie rozdanie"
|
|
|
|
Dodaj komentarz
