|
dajmy sobie drugą szansę, błagam - wszystko zrozumiałem, nie potrafię życie bez Ciebie, bez Twojego uśmiechu, braku ogarnięcia, czas sprawił, że zrozumiałem jak ważną osobą dla mnie jesteś - mówił przekonująco podczas, gdy Jego oczy wypełniała nadzieja, jakiegoś rodzaju ufność. stałam paląc papierosa, starając się wyglądać na nieprzejętą słowami, które padły przed chwilą, podczas gdy wszystko podpowiadało mi, aby dać mu szanse, aby dać szanse nam na bycie szczęśliwym. - uspokój się, co było nie wróci - powiedziałam najobojętniej jak potrafiłam, wypuszczając bezczelnie z ust szarą smugę dymu wprost na Jego twarz. zobaczyłam w Jego oczach ból, miarowo gasnącą nadzieję, mnóstwo zburzonych planów - to rekompensowało mi każdą ranę na sercu jaką posiadałam z Jego powodu. jednak powrotu nie było, nie mogłam powiedzieć mu, że zwyczajnie kłamię - wtedy satysfakcja zgasłaby. chora, niezwykle egoistyczna gra, gra w której nie obowiązują żadne zasady. / nervella.
|
Dodaj komentarz
