 |
|
Żyjemy w świecie, w którym kłamstwo jest cenniejsze od prawdy...
|
|
|
|
Wiara w siebie jest fundamentem , jeżeli nie wierzysz w siebie , nie idziesz naprzód....
|
|
|
|
Trzeba brać to, co jest, mimo ciężaru,
bo nie chodzi o to, aby przeżyć burzę, ale w deszczu tańczyć....
|
|
|
|
Nie chcę wracać do tych stanów, daję słowo,
lecz żadna kołdra nie da tyle ciepła, co druga osoba obok...
|
|
 |
|
pokażę ci, jak wiele mogłeś mieć.
|
|
|
|
kolejne rozczarowanie i kolejny upadek, który przygniata mnie do ziemi lecz obiecałam sobie, że dam radę i dam, mimo wszystko. bądź też pewny, że nie zapomnę tej krzywdy, którą mi wyrządziłeś w nieodpowiednim, nieoczekiwanym momencie.
|
|
 |
|
nikt do mnie nie zadzwoni, nie napiszę sms'a czy jest w porządku.-szła drogą do domu z imprezy, która dała jej tyle radości. mówiła to wszystko na głos, by zrozumieć co tak naprawdę się wydarzyło. w końcu ogarnął ją żal. nie za nim. za tym, że będzie musiała czekać na ruch ze strony znajomych, którzy w końcu zapragną się z nią skontaktować. jestem bezsilna.
|
|
 |
|
"Już cztery razy przestałem Cię kochać i zacząłem na nowo."
|
|
|
|
"seriale i filmy oglądamy m.in. dlatego, że są w nich sceny których brakuje nam w życiu."
|
|
 |
|
to zdarza się każdemu. na początku nie potrafimy określić swoich pragnień, szukamy nowych doznań, gubimy się w świecie pełnym dusz. później spotykamy osobę, która sprawia, że odnajdujemy cel. oddychamy z ulgą i planujemy wspólną przyszłość. otaczająca nas rzeczywistość wiruje i zaczynamy widzieć w inny barwach. staramy się zmienić wszystko dla jednego człowieka, takiego samego jak my. dla osoby, która także oddycha, czuje, przeżywa i zapisuje obrazy w głowie. gdy nadciąga odwilż staramy się zmienić wszystko. walczymy, próbujemy i często tracimy. cierpimy przez jedną duszę, której byliśmy w stanie zaufać. już nigdy nic nie będzie takie jak wcześniej.
|
|
 |
|
Lubię udawać, że jest fajnie, że jest po mojemu, że mam kontrolę nad swoim życiem. Lubię pokazywać to fałszywe szczęście i widzieć zazdrość na jeszcze bardziej fałszywych mordach. Krzyczę głośno o miłości, bo tak naprawdę nie wiem już gdzie jest. Nie pokazuje bólu, po co? Przestałam chcieć współczucia, pocieszeń, klepania po ramieniu. Dopiero w domu widzę, że znowu coś jest nie tak. Boję się prawdy, boję się tej świadomości, że wszystko idzie w złym kierunku,a ja tego nie potrafię zatrzymać.Co jeśli zawsze będzie już tak? Tak nijak? Ani dobrze, ani źle. Po cichu się wypalę i nikt nie zobaczy wielkiego płomienia./esperer
|
|
|
|
Dodaj komentarz
