 |
|
wyhodowałam go sobie w serduszku, małego, przyjaznego, dającego ulgę. siedzi cichutko, ale kiedy jest potrzeba to się odzywa. nie wiesz o nim. nie powiem Ci o nim, bo nic co w moim sercu nie jest Ci znane. to małe coś ma na imię 'wyjebane'./abstracion
|
|
  |
|
Same słowa są nic nie warte. Nie można od tak sobie wchodzić i wychodzić z czyjegoś życia i iść tam gdzie jest w danej chwili wygodniej! Nie można wymagać również, że za każdym razem będzie się na nowo w pełni otwierać! Na niektóre rzeczy potrzeba czau, zaufania i zainteresowania lub po prostu trzeba zapracować.
|
|
  |
|
Gdy poznasz kogoś, kto będzie pokonywał kilometry, by przez chwilę mieć Cię blisko, nie schrzań tego... drugiej takiej osoby możesz już nie mieć.
|
|
 |
|
życie rzadko toczy się tak, jakbyśmy sobie tego życzyli.
|
|
  |
|
Nie przyzwyczajaj mnie do czegoś, jeśli wiesz, że to nie potrwa długo...
|
|
 |
|
o wielkich zmianach decydują małe epizody. jedno spotkanie, jedna książka, jedna decyzja.
|
|
 |
|
ludzie są brutalni. przychodzą na chwilę, pozwalają się przyzwyczaić do siebie po czym odchodzą, zostawiając po sobie ból i masę kłamstw.
|
|
  |
|
Nie ufaj. Nie przywiązuj się. Nie czekaj. Pierdol ich wszystkich.
|
|
 |
|
Co jeśli Parys był przyjacielem Julii? Jej najlepszym przyjacielem? Jedyną osobą, której mogła zwierzyć się, jak bardzo cierpi po odejściu Romea? Co, jeśli nikt inny tak dobrze jej nie rozumiał i przy nikim innym tak dobrze się nie czuła? Jeśli był współczujący i cierpliwy? Jeśli się nią zaopiekował? Co, jeśli Julia nie umiała sobie wyobrazić bez niego dalszego życia? Jeśli w dodatku naprawdę ją kochał i zależało mu na jej szczęściu?
Co, jeśli… i ona kochała Parysa? Nie tak, jak Romea, to o oczywiste, ale dość mocno, by także pragnąć go uszczęśliwić?
|
|
 |
|
ja już odeszłam, więc nie rozumiem czemu nadal jesteś obecny w moim życiu.
|
|
 |
|
To minie. Ten cały harmider w uczuciach przejdzie. Przecież w końcu zacznę kierować się głową i nie będę przejmowała się takimi dupkami jak Ty, minie...
|
|
|
|